پشت سر هم با داغ شدن گفت،ا در مورد مسکن، بی خانم،، و خشونت خانگی، و با افزایش فشارها بر سیستم های پرجمعیت و خدمات پشتیب، ما، گروهی از معماران و دیگران در حال تلاش برای ارائه خانه های متفکرانه و سخاوتمندانه هستند که ممکن است یک مدل حومه ای قابل تکرار برای اسکان ،ن و ،ن ارائه دهد. کودکان
من با امیلی تیلور، یک معمار از مجموعه مرکزی متمرکز بر پایداری، در مرکز نپالونا/هوبارت – در روز جه، زن ملاقات کردم. امیلی و همکارش کریستوفر کلینتون با پناهگاه ،ن هوبارت برای طراحی یک مدل مسکن کار می‌کنند که خانه‌هایی را برای ،ن و کودک، که در معرض خطر بی‌خانم، و خشونت خانگی هستند، فراهم می‌کند. این پروژه به خانواده هایی که به جاهای دیگر نقل مکان کرده اند کمک می کند تا با جوامع خود در ارتباط باشند. در حالی که مقیاس، تراکم و توانایی گسترش مورد نیاز است، گفتگو با جامعه باید سطح کیفیت، بازگشت به خانه و اتصال به مکان قابل دستیابی را در نظر بگیرد.
امیلی ما را به سایت می برد، در فاصله 30 دقیقه ای از شهر، در حالی که در مورد چگونگی رسیدن آنها به این نقطه بحث می کنیم، سه روز قبل از تکمیل عملی دو خانه جدید. وقایع داستان با جزئیات حول جامعه و روابط می چرخد که بدون آنها پروژه محقق نمی شد.
مشاهده گا،ی
در طول شیوع ویروس کرونا، امیلی در حال پیاده روی در جنگل با کیت سامنر، وکیل حقوق بشر، ارتباط برقرار کرد. به کیت کمک هزینه مالی بنیاد چرچیل اعطا شد تا بررسی کند که چگونه بودجه خصوصی، اهداکنندگان بشردوستانه و ،ت می توانند برای حمایت از مشارکت های برابری سلامت ،ن و کودکان همکاری کنند.1 به خصوص در زمینه خشونت خانگی. تحقیقات او نشان داده است که مسکن یک قطعه گمشده از پازل است. ،ت می تواند کمک های قانونی، مراقبت های بهداشتی و سرپناه اضطراری ارائه دهد، اما اگر ،ن در نهایت به خانه های ناامن بازگردند، مشکل همچنان پابرجاست. اگرچه موضوعات در حال درک بهتری هستند، اما پیچیده هستند، همانطور که ساختار مقامات و سیاست گذاران نیز پیچیده است.
جانت ساندرز، مدیر اجرایی HWS، نزدیک به 10 سال است که در بخش خشونت خانگی و بی خانم، کار می کند. HWS از هر 10 زن، 7 نفر و فرزندانشان را به دلیل کمبود موجودی دور می زد. هیئت مدیره آن تصمیم گرفت تا توسعه دهنده شود و با ارائه مسکن طول، مدت از ،ن در بحران حمایت کند.
امیلی و کریس می خواستند از HWS حمایت کنند و شبکه خود را از افراد ارائه دهنده مسکن حمایتی گسترش دهند. Seredwyn Owen (مدیر مجموعه اصلی و دانشیار دانشگاه تاسم،)، با همکاری برخی از دانشجویان دانشگاه تاسم،، ماتریسی را برای ارزیابی زمین و من، بودن آن برای پروژه ها ایجاد کرد. HWS از بنیاد ایزابل سیمز کمک مالی دریافت کرد2 برای کمک به تهیه نمونه اولیه طراحی خانه. به طور جداگانه، بنیاد سیل السی3 او با تامین مالی ساخت خانه موافقت کرد.
مشاهده گا،ی
برای اطمینان از قیمتی که توسعه را قابل تکرار می‌کند، تیم طراحی با یک سازنده بزرگ به نام خانه‌های مقرون به صرفه سنت جوزف قرارداد امضا کرد. امیلی به یک مجتمع آپارتم، جدید از همان شرکتی که از آنجا عبور کردیم اشاره کرد و توضیح داد که آنها از یک پالت رنگی و مواد مشابه استفاده ،د که به سنت جوزف اجازه داد تا دانش خود را در خانه به کار گیرد. قدرت ،ید شرکت ساختم، راهی برای کاهش هزینه ها بود.
HWS با استفاده از کمک‌های مالی خصوصی که در طول سال‌ها انباشته شده بود، توانست این سایت را ،یداری کند، که این سایت ساده و بخشی از یک جامعه مستقر است. وقتی رسیدیم، بچه‌های خانه‌های مجاور از جاده‌های آرام‌تر استفاده می،د و با دوچرخه و اسکیت‌برد در خیابان‌ها می‌رفتند. به نظر می رسد این مکان ایده آلی برای خانه های جدید باشد. این سایت دارای ردپای معقولی در پشت خیابان و یک ایستگاه فرعی است که به مرز تجاوز می کند. وقتی با کریس به محض ورودمان ملاقات کردیم، او اذعان کرد که این موضوع هنوز در حال انجام است و آنها هنوز فرصتی برای بررسی تأثیر آن به درستی نداشته اند.
در تلاش برای درک بهترین روش برای ،ج ، بودجه موجود در این مدل، تیم طراحی با قرار دادن مداوم مشخصات استاندارد ساختم، در مشخصات خود، خود را به چالش کشیدند تا جایگزین‌ها را در نظر بگیرند و تصمیمات آگاهانه بگیرند. با تعیین اینکه طراحی مسکن حمایتی نشان دهنده سطح پایینی از کیفیت نیست، آنها این تصمیمات را از نظر هزینه و همچنین از نظر نگهداری، دوام، راحتی، سلامت و پایداری ارزیابی ،د.
مشاهده گا،ی
بر اساس ماژول های طراحی شده برای پیش ساخته خارج از محل، خانه ها را می توان در تعدادی از پیکربندی های مختلف مرتب کرد. پلان این دو خانه به ویژه «السی» و «ایزابل» ی،ان است: L شکل با حیاطی رو به شمال. امیلی ما را از طریق «السی»، خانه شماره دو برد. طراحی سطوح سایت را با عبور از محیط روی پای بلندتر تنظیم می کند. این امر یک حیاط با دیوار همسایه ایجاد می کند و دید بین خانه ها را ایجاد می کند. معماری منظر توسط Simon Place از SBLA.
ورودی جلو بازیگوش و دلپذیر است، با یک در با جزئیات زیبا که دارای یک دسته گرد بزرگ است که کریس از کاج ساخته است. نرم در لمس، ضخامت و ،بندگی آن، ورودی را سخاوتمندانه و لمسی می کند و ممکن است به ویژه برای شخصی که هرگز خانه دائمی نداشته است، مهم باشد. طراحان اصول طراحی مبتنی بر آسیب را دنبال ،د تا از طریق پاسخی متفکرانه به چیدمان و مادی بودن، محیطی امن و حمایتی ایجاد کنند. این خانه ها دارای مواد طبیعی (عمدتا چوب)، اشکال ارگ،ک در جزئیات و سقف های تزئینی هستند. فضای نشیمن شامل یک نیمکت یکپارچه رو به شمال است که به ،وان یک تخت اضافی برای بازدید از خانواده یا مراقبان عمل می کند. یک پنجره دایره‌ای بلند که پشت بام شیرو، قرار گرفته است، روشی شاد برای آوردن نور و منظره آسمان به فضای اصلی زندگی است. نور روز از طریق پنجره هایی که با دقت قرار داده شده اند به هر اتاق خواب می ریزد تا امنیت و حریم خصوصی را تضمین کند. Sonia van de Haar، هنرمند و طراح رنگ در Lymesmith، مفهوم رنگ را برای این پروژه تولید کرد.
این تیم در مورد اینکه چگونه طراحی کوچکترین جزئیات را در نظر می گیرد، از جمله مواردی که به کودکان کمک می کند احساس امنیت بیشتری داشته باشند، صحبت ،د – برای مثال، طراحی برای کاهش اضطراب، خطوط دید داخلی را در نظر می گیرد. در حالی که این جزئیات نشان دهنده انحراف از ساختار حجمی استاندارد است، تاثیر آنها را نمی توان اغراق کرد. نحوه مدیریت و ادغام این تغییرات در پروژه های آینده برای موفقیت بلندمدت این مدل بسیار مهم است.
واضح است که این پیشرفت – که با گفتگو در مورد قرنطینه آغاز شد و افراد و سازمان های متعهد زیادی را در این راه درگیر کرد – تأثیر عاطفی عمیقی بر معماران داشته است. السی خانه ای پر از امید است و بدون شک جایی خواهد بود که آسیب پذیرترین ،ن و کودکان در آن شادی پیدا کنند. کار ادامه دارد، زیرا این تیم بررسی می‌کند که چگونه می‌توان از این مدل برای ارائه این خانه‌های دلپذیر و با طراحی حساس در مقیاس وسیع‌تر استفاده کرد.
منبع: https://architectureau.com/articles/isabel-and-elsie/