“حضور نامطلوب نئوم در ونیز نیاز به تغییرات اساسی را تقویت می کند.”
با این حال، یک تصویر هزاران کلمه را ترسیم می کند و این یک ع، غیرمجاز یا لو رفته نیست. این یک ع، رسمی است. نئوم می خواهد خود را اینگونه نشان دهد – رنگ پریده، مذکر و کهنه. این واقعیت که ،، که برای آن ع، می گیرند مشکلی فوری نمی بینند، خود بسیار نگران کننده است.
این یک ع، رسمی است. نئوم می خواهد خود را اینگونه نشان دهد – رنگ پریده، مذکر و کهنه
از سوی دیگر، نمایشگاه نئوم، تضاد فاحشی را به نمایش گذاشت.
این اخلاق اصلی کیوریتوری در تیم‌هایی که بسیاری از غرفه‌های ملی را طراحی می،د تکرار شد – برای مثال غرفه بریت،ا توسط یک تیم چهار نفره، جوان و رنگین‌پوست – Jayden Ali، Joseph Henry، Meneesha Kellay و Sumitra Upham مدیریت می‌شد.
این ع، که توسط نئوم به ،وان «معماران، طراحان و متفکران شهری پیشرو در جهان» توصیف شده است، معماران سالخورده ای از جمله پیتر کوک (86 ساله)، ماسیمیلیانو فو،اس (79 ساله) و ژان نوول (77 ساله) را نشان می دهد. تنها یکی از 23 رهبر جهان در ع، یک زن بود – معمار ایتالیایی دوریانا فو،اس. این باعث می شود که تیم ارائه شده 96 درصد مرد، ظاهراً 100 درصد سفیدپوست باشد، و بدون مح،ه میانگین سنی همه افراد در ع،، منصفانه است که فرض کنیم مطمئناً بیش از 43 سال است و احتمالاً نزدیک به دو برابر آن است.
تام ریونسکرافت، سردبیر Dezeen می نویسد: دوسالانه معماری ونیز و نمایشگاه شهرسازی گرانش صفر نئوم دو دیدگاه جایگزین برای آینده ارائه ،د.
هیچ چیز بهتر از حضور ناخواسته نئوم در ونیز برای تغییر بنیادی نگهبان معماری ایجاد نمی کند. این آینده ای است که بر اساس ایده هایی از گذشته ساخته شده است – آ،ین هجوم برای عصر نشاسته ساز، جایی که اشکال هندسی ناپایدار و به م،ای واقعی کلمه ت،یم کننده در مقیاسی که قبلاً دیده نشده است، تحقق می یابد. بسیار عمیقاً در تضاد است و در انجام این کار بر نقاط قوت دیدگاه لوکو تأکید می کند. رویاهای او فردای غنی و واقعاً الهام گرفته را در سر می پروراند – فردای که میراث های خلاقانه و جدیدی را از گروه گسترده ای از متولیان فرهنگی و زیست محیطی به ارمغان می آورد – که همه ما باید امیدوار باشیم که تحقق یابد.
دوسالانه معماری امسال با نام آزمایشگاه آینده، با قرار دادن قاره آفریقا در مرکز نمایشگاه برای اولین بار، هدف خود را بر موضوعات استعمارزدایی و کربن زدایی قرار داد. کیوریتور ،لی لوکو، اولین زن سیاه‌پوست که مهم‌ترین گردهمایی جه، معماری را رهبری کرد، رویکردها و شرکت‌کنندگان مختلفی را که قبلاً در دوسالانه دیده نشده بود، گرد هم آورد.
بنابراین این سوال باید پرسیده شود: در کدام سمت خط فرود خواهیم آمد؟ آیا نشاسته‌های قدیمی بهترین موقعیت را برای طراحی شهرهای آینده ما دارند؟ یا آیا می خواهیم طیف وسیعی از صداهای جوان، رانده و متنوع فضاهای آینده را شکل دهند؟
این موضوع انرژی جو، را به دوسالانه آورد، زیرا مشارکت کنندگان با هدف جلب توجه به مسائل متعدد و اغلب سنگینی که جهان با آن مواجه است، و با تجسم مسیرهای جایگزین، با آنها مق، ،د.