شبکه‌ای از معماران زن به مطالعه سقط جنین با استفاده از معماری می‌پردازند

سقط جنین در ایالات متحده یک جزء فضایی قابل توجهی دارد. بیایید با بدیهی شروع کنیم: سقط جنین، چه جراحی و چه پزشکی، از لحاظ تاریخی عمدتاً در کلینیک های اختصاصی، جدا از سایر روش ها اتفاق افتاده است. پس از آن کلینیک ها به محل اولیه سقط جنین تبدیل شدند رو در مقابل وید زیرا آنها چالش‌های مشابه بیمارستان‌ها را نداشتند، بیمارستان‌هایی که علاوه بر هزینه‌های سنگین نگهداری و ا،امات کد، اغلب وابسته به مذهب هستند و می‌توانند از ارائه سقط جنین خودداری کنند. علاوه بر این، و مهم‌تر از همه، کلینیک‌ها می‌توانند به طور انحصاری کارکنان طرفدار سقط جنین را استخدام کنند، که تجربه را برای بیماران راحت‌تر می‌کند و پویایی کار داخلی را قابل کنترل‌تر می‌کند.

علیرغم این مزایا، جداسازی کلینیک ها از سایر فضاهای مراقبت های بهداشتی تأثیر درازمدتی داشته است که آنها را هدف اقدامات ضد سقط جنین از سوی افراطیون مرتکب قرار می دهد. انواع خشونت هم در برابر خود تسهیلات و افرادی که در آنجا به دنبال مراقبت هستند و هم از سوی قانونگذاران.

در سال 2013، از طریق لایحه مجلس 2 (HB2)، ایالت تگزاس مجموعه ای از قو،ن را تصویب کرد که محدودیت های کلینیک های سقط جنین را افزایش داد. یکی از این محدودیت ها تصریح می کند که کلینیک ها با استانداردهای مراکز جراحی سرپایی (ASC) مطابقت دارند. در مقایسه با کلینیک‌های معمولی سقط جنین، ASCها، در میان سایر مقررات، به راهروها و درهای وسیع‌تر، اتاق‌های معاینه بزرگ‌تر، اتاق عمل اختصاصی، و روکش‌هایی نیاز دارند که به راحتی تمیز شوند. این تغییرات می تواند کلینیک ها را از فضاهای گرم و دلپذیر به چیزی شبیه به اتاق عمل تبدیل کند. سپس ریک پری فرماندار تگزاس ادعا کرد که HB2 کمک خواهد کردحمایت از سلامت ،ن تگزاساستاندارد بالاتری از مراقبت را ارائه کرد، اما در عمل، دسترسی به سقط جنین را در سراسر ایالت به طور چشمگیری کاهش داد. این لایحه همچنین وابستگی کلینیک‌ها به بیمارستان را ا،امی می‌کند، سقط‌های پزشکی باید از بر،ب‌های منسوخ FDA پیروی کنند، و سقط جنین پس از 20 هفته ممنوع شد. پنج ماه پس از تصویب این قانون، تعداد کلینیک های سقط جنین در تگزاس از 41 به 22 کاهش یافت.

قو،نی مانند HB2 به ،وان محدودیت های هدفمند برای ارائه دهندگان سقط جنین یا قو،ن TRAP شناخته شده اند و اغلب دارای یک جزء فضایی و معماری قابل توجه هستند. در حالی که این قو،ن احتمالاً اکنون کمتر رایج خواهند شد سازمان بهداشت ،ن دابز علیه ،ون معتقد است که قانون اساسی حق سقط جنین را قائل نیست، بعد معماری دسترسی به سقط جنین و مراقبت های بهداشت باروری همچنان یک نگر، جدی است.

تابستان گذشته، پس از دابز تصمیم، لوری براون، یکی از بنیانگذاران و رهبر فعلی سازمان غیرانتفاعی برابری ،تی ArchiteXX و استاد دانشکده معماری دانشگاه سیراکیوز، و جردن کراویتز، معمار مراقبت های بهداشتی، شروع به تهیه فهرستی از معماران علاقه مند به بهبود شرایط جدید دسترسی به سقط جنین ،د. این شبکه نوپا به دنبال کمک به گسترش کلینیک ها در ایالت هایی است که سقط جنین همچنان قانونی است، با پیش بینی افزایش تقاضا، و همچنین ایجاد کلینیک های جدید در نزدیکی مرز در ایالت هایی که سقط جنین قانونی دارند و در مجاورت ایالت هایی که این کار را انجام نمی دهند.

در همین راستا، پاییز گذشته، سه استودیو در سه دانشگاه در سراسر ایالت نیویورک به دنبال کشف بعد معماری مراقبت های بهداشتی باروری بودند. براون در سیراکیوز، لیندسی هارکما در CCNY و بریونی رابرتز در کلمبیا GSAPP هر کدام با انگیزه تصمیم دادگاه عالی و تعهدات بزرگترشان به دسترسی به سقط جنین و حقوق ،ن، به استودیویی آموزش دادند که با مسائل مربوط به عدالت تولید مثل و معماری سروکار داشت. (هارکما و رابرتز با هم در گروه هفت نفره تمرین می کنند WIP مش،، یک “عمل مش، فمینیستی از متخصصان طراحی مستقل که با هم در پروژه هایی که جامعه و قلمرو عمومی را درگیر می کنند.”) کار از استودیوها در یک پروژه تحقیقاتی در مورد مراقبت های بهداشتی باروری، دسترسی به سقط جنین و محیط ساخته شده با هماهنگی شده است. FLUFFFF Studioیک عمل طراحی به سرپرستی ناتالیا دیخانوف و سادی ایمائه که “تقاطع معماری برگرفته از انسان را با همتایان غیرانس، خود کاوش می کند.”

اگرچه استودیوها از نظر تمرکز کمی متفاوت بودند – برای مثال، هارکما به بررسی موضوع باز قرار دادن کلینیک های سقط جنین در زمین فدرال پرداخت – آنها به طور کلی از ساختار مشابهی پیروی می ،د: دوره ها با بازتاب خود دانش آموزان در مورد تجربیات مراقبت از آنها شروع شد، سپس به سمت تحقیق رفت. در مورد وضعیت بهداشت باروری و ، در ایالات متحده، و در یک مداخله طراحی به اوج خود رسید.

بررسی پروژه‌های نهایی از سه استودیو، نگر،‌های گسترده دانش‌آموزان را آشکار می‌کند، از تجربه شخصی که مراقبت می‌شود و فضاهایی طراحی می‌کند که آسایش فردی را تقویت می‌کند تا کار در اطراف محدودیت‌های ،تی از طریق کلینیک‌های سیار و ارائه برنامه‌های حمایتی مانند درمان و مراقبت از کودک. این علایق بدون شک محصول تحقیقات فشرده استودیوها است. براون گفت AN که این جنبه در هر سه دوره مرکزی بود: “به ،وان معمار، ما همیشه درگیر حوزه مدنی هستیم و تحقیقات مورد نیاز گسترده خواهد بود.”

نمونه ای از این محدوده، کار تولید شده در استودیوی هارکما است، جایی که دانش آموزان نقشه ها و گرافیک های بسیار دقیقی ایجاد ،د که وضعیت دسترسی به سقط جنین در سراسر کشور را با بررسی جنبه هایی مانند سفرهای بین مرزی برای سقط جنین در غرب میانه، بررسی کلینیک ها تجزیه می کند. در سراسر شمال شرق، مسیرهای سفر به کلینیک ها در شمال غرب، و شهرستان به شهرستان کاهش دسترسی به سقط جنین در ج، شرقی.

رابرتز گفت: «در تحقیقاتمان اسلایدهایی وجود داشت که مردم گفتند باید PSA باشد. ANبا اشاره به وسعت تحقیقات انجام شده توسط دانشجویان در استودیوی خود و ،وم درک کامل جنبه های عملی موضوع قبل از طراحی مداخلات احتمالی. به ،وان مثال، او گفت که «سقط جنین دارویی دارای مفاهیم معماری و ا،امات برنامه‌ای متفاوت است» از سقط جنین جراحی.

سقط جنین دارویی از سال 2021، زم، که سازمان غذا و داروی آمریکا FDA انجام داد، در ایالات متحده رایج تر شده است به طور موقت قرص ها را مجاز کردمعمولاً ،یبی از میفپریستون و میزوپروستول است که برای بیماران پست می شود. در دسامبر 2021، FDA تایید را دائمی کرد، و امروز ا،ر سقط جنین ها در کشور با قرص اتفاق می افتد. اگرچه قاضی فدرال تگزاس متیو کا،ماریک در حال حاضر است تصمیم گیری در یک دادخواست فدرال که می تواند mifepristone را در سراسر کشور ممنوع کنددر حال حاضر افزایش استفاده از سقط دارویی دارای پیامدهای فضایی است. رابرتز گفت: “شما نیاز به یک بازدید ویدئویی دارید.” «آیا فضایی در خانه برای ریکاوری وجود دارد؟ [The procedure] برای تحقق آن به فضاهای متعددی نیاز دارد.»

بعد معماری دسترسی به سقط جنین و مراقبت های باروری ممکن است برای ا،ر مردم به آس، آشکار نباشد، بنابراین تلاش های FLUFFFF در مستندسازی تحقیق و در دسترس قرار دادن آن برای عموم برای کار در حال انجام این گروه بسیار مهم خواهد بود. ایمائه پیشنهاد داد: «از آنجایی که AIA چیزی نگفته یا تصدیق نکرده است، ما می‌خواهیم آن را در فضای عمومی منتشر کنیم و چشم‌ها را به این سمت نگاه کنیم». معماران بیشتری باید بدانند که معماری سیاسی است.

این تلاش جمعی به زودی عمومی خواهد شد: یک نمایشگاه سیار، با همکاری براون، هارکما، رابرتز، و FLUFFFF، در مدرسه معماری اسپیتزر در کالج شهر نیویورک در سال تحصیلی آینده آغاز خواهد شد. با تکیه بر ساختار استودیوها، نمایش رویکرد متقاطع و بین نهادی را برای دستیابی به مخاطبان وسیع تری، هم در معماری و هم در خارج از آن گسترش می دهد. این نمایشگاه شامل کارهای تحقیقاتی و طراحی دانشجویی و همچنین تبادل نظر با کارشناسان مهمان در زمینه‌های بهداشت عمومی، عدالت باروری، مدیریت مراقبت‌های بهداشتی، حقوق، علوم سیاسی، تاریخ معماری و عملکرد خلاق خواهد بود. در هر مک، که نمایش را میزب، می کند، برنامه های حمایتی نیز وجود خواهد داشت که شامل مشارکت دانش آموزان محلی، دانش پژوهان، پزشکان و ارائه دهندگان مراقبت می شود.

هر سه مربی به AN علاقه استثنایی دانش آموزان به موضوع استودیوها و تمایل آنها به برنامه های درسی که با مسائلی که خارج از آموزش طراحی بر زندگی آنها تأثیر می گذارد، درگیر می شود. دیخانوف حتی اشاره کرد که «گروه‌های دانشجویی خودسازمان‌دهی می‌شوند تا در برنامه‌های درسی خود برای این امر تلاش کنند». در حالی که این نوع از استودیوهای معماری درگیر سیاسی نادر است، هارکما اصرار داشت که بخشی از هدف آنها این است که “تازه را از این رشته حذف کنند.”

با تشدید بحران دسترسی به سقط جنین، این شاید ضروری ترین کمک استودیوها باشد: در کار بر روی راه حل ها از طریق بعد معماری سقط جنین، آنها همچنین بعد سیاسی معماری را روشن و روشن می کنند. و با این کار، شکافی را در آموزش مدنی دانش‌آموزان پر می‌کنند و آنها را به مهارت‌های لازم برای درگیری با مسائل سیاسی، نه فقط در داخل ک،، بلکه در خارج از آن نیز مجهز می‌کنند.

ماریانلا دیپریل نویسنده ای در بروکلین است. او معاون سردبیر است بررسی معماری نیویورک.