AN Interior در گفتگو با لوکا نیچتو

برای شنیدن صداهای پیشرو در تقاطع معماری و طراحی، داخلی خوشحال است که جمعه های مورد علاقه را معرفی می کند، مجموعه ای از گفت،ای هفتگی بین AN’Sophie Aliece Hollis ویراستار بازار و نوآوران در حوزه های چند وجهی معماری، طراحی، ساخت، دکوراسیون داخلی، هنر، مد، و موارد دیگر. برای شروع کار، با گفتگویی از شماره پایان سال بهترین های 2022 شروع می کنیم. این نشریه از برندگان، تذکرات افتخاری و برگزیدگان سردبیران تقدیر می کند رو،مه معمارس سه برنامه جایزه: بهترین عملکرد، بهترین محصولات، و بهترین طراحی. برای معرفی برندگان جوایز بهترین محصولات، هالیس با لوکا نیچتو طراح محصول ایتالیایی به گفتگو نشست. استودیو Nichetto برای بحث در مورد تلاش‌های اخیر و افکارش در مورد فرهنگ‌های میان رشته‌ای محصولات، فضا، رنگ و موارد دیگر.

لوکا نیچتو یک طراح ایتالیایی است که فعالیت حرفه‌ای او طیف وسیع و گسترده‌ای از محصولات را برای برندهای پیشرو در مبلمان، نورپردازی، منسوجات، لوازم جانبی و غیره تولید کرده است. نیچتو که اهل ونیز بود و روابط خانوادگی با صنعت شیشه مورانو داشت، کار خود را در سنین پایین با کوبیدن درهای کارخانه‌های افسانه‌ای شیشه‌گری محلی با طرح‌های خود آغاز کرد. در حالی که او اولین روابط حرفه ای خود را با خودت را نجات بده، او از آن زمان متوجه شد که شیشه های دست ساز و دهان دمیده شده با برندهای متعدد – آویز پیچیده ای برای بارویر و توسو، گلدان برای بیاو لامپ های قابل حمل پانچ برای گلوله ها، چندتا را نام بردن. به تازگی، این طراح با انتشار پیانوی Gran Nichetto، یک پیانو با نسخه محدود، وارد آب های ناشناخته ای شد. Steinway & Sons الگوبرداری از گون،اها در زادگاهش ونیز. پس از چهار سال همکاری، Nichetto اکنون به یک گروه انحصاری از معماران، هنرمندان موسیقی و طراحان تزئین شده می‌پیوندد تا با برند Heritage شریک شود.

سوفی آلیس هالیس: چه رابطه ای بین معمار و طراح محصول وجود دارد؟ و چگونه فضاها بر محصولاتی که طراحی می کنید تأثیر می گذارد؟

لوکا نیکتو: در اصل، طراح، به نوعی، اسپین آف معمار بود. بلافاصله پس از جنگ جه، دوم، کشورهایی مانند ایتالیا به دلایل واضح نیاز به بازسازی داشتند. بسیاری از دانشجویان با آرزوی ساختن کشوری جدید از دانشکده معماری فارغ التحصیل شدند. متأسفانه، سیاست های زیادی برای مذاکره برای انجام هر کاری وجود داشت و باعث شد بسیاری از معماران با استعداد از این حوزه دور شوند. در عوض، آنها بیشتر بر روی طراحی اشیایی متمرکز شدند که مختص این فضاهای جدید، این جامعه جدید بود. این آغازی برای استادان معاصر ایتالیایی بود. بنابراین، ارتباط بین طراحان محصول و معماران همیشه وجود داشت. بعدها، زم، که صنعت شروع به رشد کرد و رشته‌ها ت،یم‌بندی شدند، تعداد فزاینده‌ای از تخصص‌ها – طراح مبلمان، طراح محصول، طراح نور و غیره – به نوعی این تحریف را در مورد ماهیت چند رشته ای طراحی ایجاد کرد. و برای سال‌های متمادی، مشاهده کردیم که طراح، وجود داشتند که بیشتر بر روی اشیاء تخصصی خود تمرکز می‌،د تا محیطی که آنها در آن قرار می‌گرفتند. دکوراتورها نیز شروع به تسلط ،د و به جای سرمایه گذاری روی محصولات جامع، کاربردی و با کیفیت، این اشیاء غیر مرتبط را صرفاً برای زیبایی شناسی انتخاب ،د.

SAH: بنابراین طراح و معمار از یک پارچه بریده شدند، اما به مرور زمان تخصص باعث شد که آنها از هم دورتر و دورتر شوند.

لوگاریتم: درست. من فکر می کنم جدایی جایی است که درگیری یا رقابت ناگفته بین معمار و طراح شروع شد. آنها به روش های مشابهی فکر می کنند، اما هدف هر یک از آنها محافظت از تخصص خود است. من معتقدم که مکالمه بین معماران و طراحان محصول باید خیلی بیشتر باز شود. مانند معماران، طراحان باید همیشه در مورد فضاهایی که محصولاتشان در آن استفاده خواهد شد، چگونه باید اجرا کنند و برای چه بازار یا مخاطبی فکر کنند. با این کار، فرصت‌های زیادی برای معماران و طراحان وجود دارد که با هم همکاری بیشتری داشته باشند، به‌ویژه در فضای داخلی.

SAH: اخیراً روی چه پروژه هایی کار کرده اید که این اکتشاف فضا را تداعی می کند؟

لوگاریتم: من یک پیانو برای Steinway طراحی کردم که در اوایل نوامبر عرضه شد. وقتی آن پروژه را شروع کردم، روی پیانو به ،وان یک شی که باید با هنر، میراث و سنت برند مطابقت داشته باشد، تمرکز کردم. اما من همچنین می خواستم به آن به ،وان یک ،صر زیبا در یک سیستم فکر کنم – کجا زندگی می کند؟ چه ،ی آن را خواهد ،ید؟ آیا بیشتر تزئینی خواهد بود یا هر روز پخش می شود؟ پیشنهاد دادم سه رنگ مختلف – مشکی، گردویی و قرمز نیمه شب – را ارائه کنم تا با ،یبی از محیط‌هایی که ممکن است در آنجا به پایان برسد، تطابق داشته باشد، شاید یک انبار معاصر در سوهو، یک ویلای سنتی در میامی، یا یک آپارتمان کوچک در لندن.

SAH: به نظر می رسد رنگ های پررنگ موضوعی در کار شما هستند. من فقط آشپزخانه بیرونی صورتی و قرمزی را که برای Brown Jordan طراحی کردید به یاد می‌آورم که امسال در ICFF معرفی شد. آیا می تو،د در مورد تمایلات رنگی خود توضیح دهید؟

لوگاریتم: آن آشپزخانه در صدها ،یب رنگ موجود است، اما من واقعا احساس کردم که صورتی و قرمز قوی ترین گزینه برای راه اندازی است. من همیشه بلند بودن را به ،ت بودن ترجیح می دهم. اگرچه ممکن است برخی از مردم به خاطر آن از من متنفر باشند، اما من همیشه برای رنگ‌های پیچیده‌ای طراحی کرده‌ام که فراتر از واضح است – من طرفدار زیادی از رنگ سفید خالص نیستم. من سفیدهایی را دوست دارم که مایل به سبز، یا کمی صورتی یا حتی کمی زرد هستند. وقتی استودیوی خود را در سوئد طراحی کردم، می خواستم به منطقه و محیط زیست احترام بگذارم، اما با میراث رنگارنگ ایتالیایی ام، نمی توانم در آن زندگی و کار کنم. فضایی که کاملا سفید، بژ یا خا،تری است. من میمردم من فکر می کنم این طبیعت انسان است که احساسات را از رنگ درک کند. بنابراین اکنون ویلای صورتی را دارم. زیبایی‌شناختی آن مانند خانه‌های دیگر در خیابان است، اما بسیار شادتر و راحت‌تر پیدا می‌شود.

SAH: از طراحی استودیو چند طبقه گرفته تا ظروف غذاخوری و لوازم تزئینی، شما در مقیاس های مختلفی طراحی کرده اید. آیا شما یکی را دارید که ترجیح می دهید؟

لوگاریتم: نه به خصوص. چیزی که واقعاً مرا هدایت می کند طراحی چیزهایی است که قبلاً هرگز طراحی نکرده بودم.

SAH: به نظر می رسد در آینده چگونه است؟

لوگاریتم: هنوز چند کار وجود دارد که می‌خواهم برای ایجاد استودیوهایم در ونیز و استکهلم انجام دهم، اما در مقطعی، می‌خواهم برند خود را راه‌اندازی کنم.

SAH: این هیجان انگیز است. چه تفاوتی با کاری که امروز انجام می دهید خواهد بود؟

لوگاریتم: من مایلم به ماهیت مشارکتی کاری که استودیو Nichetto در حال حاضر انجام می دهد با کار مداوم با مارک های جدید ادامه دهم، اما دوست دارم این کار را با شرکتی انجام دهم که همه انواع محصولات را تنها با بهترین تولید کنندگان و صنعتگران تولید می کند. اخیراً، مردم محصولات را بدون اینکه واقعاً ارزش واقعی آنها را درک کنند، ،یداری می‌کنند: افراد ثروتمند صرفاً برای به دست آوردن موقعیت، ،‌های گران‌قیمت را با بر،ب قیمت بالا می‌،ند، و فروشگاه‌های بزرگی مانند IKEA و Zara از نیاز به گزینه‌های مقرون به صرفه به ،وان بهانه‌ای برای تولید انبوه مز،فات استفاده می‌کنند. مدتی طول می کشد تا مقیاس پذیری چنین عملیات کنترل شده ای مشخص شود، اما من امیدوارم که یک نام تجاری آینده بتواند به گونه ای عمل کند که مردم واقعاً به ارزش چیزی که می ،ند قدرد، کنند.