ارتقای ایستگاه مرکزی مترو سیدنی توسط وودز باگوت و جان مک اسلان و شرکا

قبل از اینکه به ساخت جدید بپردازیم، برخی زمینه های تاریخی مفید است. ایستگاه اصلی که توسط معماران ،تی والتر لیبرتی ورنون و جورج مک‌ری طراحی شده بود، از سال 1906 تا 1921 طی مراحلی تکمیل شد. وقتی خط دایره شهر ساخته شد، ایستگاه به سمت شرق گسترش یافت تا قطارهای حومه شهر بتوانند از مرکز مرکزی عبور کنند. در این مرحله بود که سایت نامتعادل شد و خوانایی واضح ساختمان پایانه و فضای سازماندهی کنکور بزرگ را از دست داد. اضافه شدن خط راه آهن حومه شرقی در دهه 1970 این عدم تعادل را بدتر کرد.

از آن زمان به بعد، ایستگاه دچار تغییرات جزئی و افزوده‌های معمولی دارایی‌های بزرگ ،تی شده است، به‌همراه سکوها، تونل‌ها، ورودی‌های عابر پیاده، ،ده‌فروشی و دفاتر به دلخواه اضافه شده است. فضاهای گردش فشرده شده و مانع از دید و خوانایی می شود. هر یک از این لایه‌ها منجر به نتیجه‌ای متورم و ناشیانه شد که نیاز به مداخله داشت تا ذرات گذشته را پاک کند، و اجزای باقی‌مانده را در شرق ایستگاه اصلی سازماندهی و متحد کند – در چیزی که می‌توانست مقیاس بزرگ کنکور اصلی را بدون ارائه کند. تقلید از آن اینجاست که کنکور شمالی وارد می شود.

Woods Bagot و John McAslan and Partners مستقر در بریت،ا به رهبری Laing O’Rourke، یک شرکت مهندسی و ساخت و ساز بین المللی با حضور چشمگیر در استرالیا، یکی از سه تیمی بودند که برای حق طراحی و ساخت کان، شمالی با هم رقابت ،د. اغلب، کلید برنده شدن در یک مسابقه، به چالش کشیدن یکی از اصول اولیه بریف است. در این مورد، بریف خواستار این شد که آثار جدید تابع ساختمان ماسه سنگی ثبت شده در فهرست میراث مرکزی الکتریک باشند که در پشت و زیر جان پناه آن قرار دارند. در عوض، تیم پیشنهاد کرد که طاق سقف سالن بر روی ساختمان موجود، قاب بندی آن از داخل و درپوش آن از بیرون.

این یک حرکت ساده اما هوشمندانه بود، با احترام به بافت میراث و گسترش مقیاس فضای تحت پوشش. حجم کنکور شمالی با کنکور بزرگ قابل مقایسه است و مقیاس مدنی متن، با هزاران نفری که هر روز از آن عبور می کنند ایجاد می کند. نقاشی مقطعی که حرکت نیمه طاق را نشان می دهد، با هندسه ای قوی که بدون تقلید از آن به کان، بزرگ ارجاع می دهد، بلافاصله قانع کننده است. دنده های پوسته طاق باز می شود تا نورگیرهای V شکل ایجاد شود که فضا را با نور طبیعی پر می کند. سقف با پانل های آلومینیومی پودری سفید پوشیده شده است. لوورهای شیشه ای دائماً باز به انتهای عمودی طاق ختم می شوند و هوای تازه و ،وجی دود را فراهم می کنند.

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

در انحراف از خلاصه مسابقه، طاق سقف جدید بر روی ساختمان میراث مرکزی الکتریک.

تصویر: برت بوردمن

با این حال، هندسه های قوی ذاتاً انعطاف پذیر نیستند. بال شرقی مجاور ساختمان پایانه اصلی بلندتر از ساختمان سنترال الکتریک است و سقف و نورگیرها باید اطراف آن را تزئین کنند. فراتر از این بال، سقف باید بیشتر به سمت شمال برسد و پایین بیاید تا شکاف را با Concourse بزرگ ببندد. معماران سخت کار کرده اند تا این هندسه ها را حل کنند، اما برخی از اتصالات ناخوشایند وجود دارد که سادگی سقف را به ،وان یک شکل ا،ترود شده منفرد که بر روی پارچه میراث حرکت می کند، گل آلود می کند.

هنگامی که من از آن بازدید کردم، بسیاری از جنبه ها هنوز تکمیل نشده بودند: یک پیوند سخاوتمندانه شرق به غرب به نام Central Walk، واقع در زیر سکوهای حومه ای موجود در میانه راه بین مسیرهای شمالی و ج،ی، سکوهای مترو را با یک ساختمان ورودی جدید شرقی و راه آهن سبک متصل می کند. در سمت خیابان چالمرز. دیوارهای مترو با پانل های ماسه سنگی مهندسی شده که دارای یک موتیف انتزاعی هستند و به ساختمان های ماسه سنگی اصلی در بالا اشاره می کنند، پوشیده خواهند شد.

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

تیرهای بتنی پیش ساخته برای سرعت بخشیدن به ساخت و ساز و به حداقل رساندن وقفه های حمل و نقل به محل منتقل شدند.

تصویر: برت بوردمن

یکی از ملاحظات اساسی برای تیم پروژه نحوه حفظ عملیات ایستگاه در طول ساخت بود. این کار با محدود ، زمان اشغال هر ،مت از ایستگاه انجام شد. کل سقف Concourse شمالی درست در شمال نیوکاسل مونتاژ شد، سپس به قطعاتی به اندازه کامیون ت،یم شد، به محل تحویل داده شد و در طول دوره کریسمس آرام‌تر دوباره مونتاژ شد. این مانند ساخت یک نمونه اولیه در مقیاس کامل بود، که در آن مسائل طراحی و مونتاژ می‌توانست قبل از رسیدن به محل حل شود. ستون‌ها و تیرهای بتنی پیش‌ساخته نیز برای سرعت بخشیدن به کار سایت استفاده شد. آنها از نقطه فنر سقف همسایه حمایت می کنند و به ،وان ،اصر دروازه ورود به سکوهای بین شهری عمل می کنند.

برخلاف خط زیرزمینی حومه شرقی که در دهه 1970 ساخته شد، که همیشه از ایستگاه اصلی جدا شده بود، سکوهای جدید مترو کاملاً یکپارچه خواهند شد و در زیر قلب ایستگاه در محوری با رویکرد از خیابان ادی قرار خواهند گرفت. ورودی مستقیم تر ساخته شده است، با خطوط دیدنی که مستقیماً به محوطه و سکوهای مترو زیر آن نگاه می کنند. این نما که در ابتدا توسط یک دیوار حائل خاتمه می یابد، حفاری شده و باز شده است. در جایی که زمین حفاری شده است، یک دامن ماسه سنگی پایه ساختمان را می‌پیچد که انگار همیشه آنجا بوده است.

اکنون که کارها تقریباً تکمیل شده اند، به راحتی می توان آنچه را که قبلاً وجود داشت فراموش کرد زیرا بسیاری از کارهای جدید بصری به نظر می رسند. این نشان دهنده موفقیت پروژه است. با تجزیه و تحلیل کامل و درک فرصت ها و محدودیت های سایت، معماران با موفقیت آنچه را که کار نمی کرد کشف ،د و نموداری را که در انتظار یافتن بود، کشف ،د.