بازسازی گالری پرتره ملی در لندن به پایان رسید

علیرغم قرار گرفتن در زیرزمین، استودیوها و فضاهای بیرونی آن به لطف پنجره‌های بزرگ و یک فضای دو جداره در کنار چاه نوری زیر پل پیشرو، به خوبی روشن می‌شوند.

ساختم، که در فهرست درجه I در نزدیکی میدان ترافالگار قرار دارد، تغییر شکل داده است تا باز شود و آن را به محیط اطرافش متصل کند، در حالی که دسترسی و پتانسیل بافت موجود آن را به حدا،ر برساند.

این طرح‌ها بحث‌برانگیز بوده‌اند، به طوری که گروه حفاظت از قرن بیستم (C20) اعلام کرد که آنها “آسیب قابل توجهی” به ساختمان ثبت شده در درجه I خواهند داشت.

جیمی فوبرت به Dezeen گفت: “من فکر می کنم برای من، چیزی که در مورد این پروژه واقعاً مهم بود، ورود به این فضای عمومی جدید، به این سالن جدید بود.”

این گا،ی‌ها که در کنار امکانات جدید کافه‌ها قرار گرفته‌اند، جایگزین اتاق‌هایی می‌شوند که قبلاً خصوصی پشت خانه بودند که در یک ساختمان مجاور بازسازی شده‌اند.

معماران جیمی فوبرت جاه‌طلبی پرسل، کارشناس میراث، این بود که ساختمان قرن نوزدهمی را با دیدگاه‌های معمار اصلی آن، یوان کریستین، دوباره تنظیم کند.

تالار اوندااتجه در سال 1999 با طرحی توسط معماران دی،ون جونز در حیاط واقع بین ساختمان و گا،ی ملی مجاور ساخته شد.

لوگوی جدیدی نیز توسط پیتر هوریج، تصویرگر، بر اساس طرحی از اولین کارگردان گا،ی، جورج شارف، طراحی شده است.

معماران جیمی فوبرت و پرسل با مهندسان همکاری کرد ما، فوردهام و قیمت و مایرز در پروژه و همچنین استودیوها استودیو نیسن ریچاردز و معماران ال، کاکرین.

گا،ی های جدید کنترل شده با آب و هوا نیز در بال شرقی ساختمان ایجاد شده است که اکنون The Weston Wing نامیده می شود.

در مجاورت گا،ی ملی، بازسازی رابرت ونتوری و دنیس اسکات براون پسامدرن با طراحی Sainsbury Wing توسط استودیوی نیویورکی Selldorf Architects در دست توسعه است.

به گفته بنیانگذار معماران جیمی فوبرت، بازدید از گا،ی قبل از تعمیرات اساسی برای بازدیدکنندگان “تجربه ای تکه تکه” بود.

یک ایده اصلی، معرفی یک محوطه جدید بود که به ایجاد فضای ورودی دلپذیرتر و ارتباط بهتر با شهر کمک می کند.

پیکربندی مجدد این تیم با معرفی یک ورودی جدید و باز ، مناطق مخفی قبلی، 18 درصد افزایش در فضای عمومی ایجاد کرده است.

نکات برجسته سالن ورودی عبارتند از میز خوش آمدگویی با چوب گردو و روکش شده که توسط معماران Jamie Fobert طراحی شده است و کف‌پوشی با موزاییک‌های سفید که به موزاییک‌های تاریخی طراحی شده توسط کریستین برای نشان دادن مناطق گردش ساختمان اشاره می‌کند.

منتهی به ،مت ورودی دهانه بزرگی است که دسترسی به تالار اوندااتجه را فراهم می کند. در اینجا، پله‌ها، پله‌های برقی یا آسانسورها به گا،ی‌های فراتر منتهی می‌شوند.

صفحه نمایش با بلوک‌های متنی که در یک پانل زاویه‌دار طراحی‌شده برای دسترسی طراحی شده‌اند، به همراه مجموعه‌ای از نیمکت‌های مجسمه‌سازی گردویی با تکیه‌گاه‌ها اضافه شده‌اند – جزئیاتی که صندلی‌های قبلی در گا،ی فاقد آن بودند و بازدیدکنندگان آن را درخواست کرده بودند.

در اینجا، Jamie Fobert Architects یک پله چوبی و فولادی را نیز اضافه کرده است که از زیرزمین ساختمان تا طبقه بالای آن ادامه دارد. نرده آن به ،وان یک حرکت سر به سمت خم جاده چارینگ کراس در خارج طراحی شده است.