واقع در حومه بریزبن داخلی اسپرینگ هیل، خانه سبز سومین پروژه طراحی شده توسط برایان استندیک است که همان بخش از خیابان باریک را اشغال می کند – و دومین پروژه ای است که برایان برای خودش طراحی کرده است. این مجموعه از طرح‌های همسایه که شامل بازسازی خانه‌های سنتی کوئینزلند است، قوام ایده‌ها را در عملکرد برایان در بیش از بیست سال نشان می‌دهد، از جمله نگر، واقعی برای حفظ شخصیت خاص حومه به ،وان یکی از قدیمی‌ترین مناطق مس، بریزبن. اما خانه سبز یک حرکت را نیز ارائه می‌کند: برایان با تکیه بر درس‌های پروژه‌های قبلی، با تمایل بیشتر – و اعتماد به نفس – به خانه جدید برای کشف معماری جسورانه‌تر و رساتر نزدیک شد.
تا حد کمی، این وحدت از طریق استفاده گسترده از فولاد به دست می‌آید – ماده‌ای که به ندرت در خانه‌های کوئینزلند معاصر چنین برجسته است. در واقع، حضور فولاد نه تنها به دلیل ارتباط طول، و عاشقانه منطقه با ساخت و ساز چوبی قابل توجه است، بلکه به این دلیل که این زبان سنتی در دهه های اخیر با زبان بومی معاصر در بتن و سنگ تراشی جایگزین شده است. اما چیزی که در مورد خانه سبز جالب است، روشی است که در آن فولاد برای اختراع مجدد اشکال سنتی و بازگرداندن نازکی و سبکی که زم، مشخصه معماری در کوئینزلند بود، استفاده می‌شود. از نظر عملی، فولاد طیف وسیعی از راه‌حل‌های ساختاری و فضایی را امکان‌پذیر می‌کند: دو اتاق خواب و فضاهای زیر شیرو، در کلبه چوبی موجود در دهه ۱۸۹۰ در بالای ،مت‌های نشیمن باز و اتاق خواب/کتابخانه در طبقه همکف شناور هستند، که توسط ساختار بدون محدودیت هستند. به همین ترتیب، به نظر می‌رسد که پلکان فولادی کورتن بدون وزن شناور است و پایین‌ترین سطوح را به هم متصل می‌کند و در عین حال فضای قابل استفاده را با دیوارهای باریک به ضخامت 10 میلی‌متر به حدا،ر می‌رساند. یک پله مارپیچ با طراحی سفارشی از ورق فولادی حتی نازک‌تر، دسترسی به زیر شیرو، را فراهم می‌کند و حداقل سطح کف را مصرف می‌کند. همانطور که برایان به ط،ه می گوید، “فولاد باعث می شود جادو اتفاق بیفتد.”
در نتیجه، این خانه با مقیاس متوسط در سایتی به مساحت دویست متر مربع مملو از ایده است. هر ،مت پر از راه حل های جدید طراحی است که به دنبال سادگی و پایداری هستند، در حالی که هر اتاق دارای مجموعه ای از جزئیات و اتصالات سفارشی طراحی شده است. این یک آزمایش در مقیاس کامل است – یک میدان آزمایش واقعی برای معماری – که در آن هر قطعه از اصول اولیه بازنگری شده است. بلوک‌های بتنی به هم ،بانده می‌شوند و نیاز به ملات را از بین می‌برند و آفتابگیرهای فولادی ضد زنگ به ،وان جعبه‌های کاشت عمل می‌کنند تا یک پرده سبز از شاخ و برگ ایجاد کنند که نور خورشید را فیلتر می‌کند. جای تعجب نیست که نتیجه به هیچ چیز دیگری در معماری مس، معاصر کوئینزلند شبیه نیست. از مفهوم سبک دوری می‌کند و از طرح‌های اخیر بریزبن جدا است. با این حال، آنچه در مورد خانه بیش از همه تأثیرگذار است، روشی است که برایان ،یب پیچیده ای از ایده ها، فضاها و مواد را در یک کل به وجود آورده است که بیش از مجموع اجزای آن است.
این ایده‌ها با ایجاد یک اتاق در فضای باز، قاب‌بندی شده توسط یک درگاه فولادی سر به فلک کشیده، به اوج خود می‌رسند که از فضاهای زندگی در برابر باران و آفتاب تابست، محافظت می‌کند و در عین حال نور زمستان را به عمق پلان می‌دهد. اگر مفهوم “اتاق در فضای باز” در املاک کوئینزلند به یک کلیشه تبدیل شده است، در اینجا با صفحات کورتن تا شده ای که در اطراف باغ گسترده شده اند تا آسمان و منظره را در بر گیرند، بی، منحصر به فرد داده شده است. ساخته شده از ورق فولادی به ضخامت سه میلی متر، سقف و دیوارها کاملاً خود نگهدار هستند و از چین خوردگی برای رفع نیاز به ساختار اضافی استفاده می کنند. سطوح حجاری شده آنها نیز در زیر نور خورشید بازی می کند و ال،ایی از سایه های نارنجی گرم و تیره ایجاد می کند که چشم را از طریق خانه به بیرون می کشاند و مرزهای درک شده داخلی را تا وسعت کامل سایت گسترش می دهد. هیچ کدام از اینها تصادفی نیست. اثرات نور بر روی فولاد، و کاهش ساختار به حداقل، آزمایشات مح،ه شده با دقت و دقت انجام شده است. این همان رویکرد دقیقی است که هر بخش از این پروژه نمونه را شکل داده است و نشان دهنده تشدید ایده های فضایی و کاوش های مادی است که طی سال ها توسعه یافته است. بیش از این، خانه سبز Steendijk همچنین نمایشی از پتانسیل ذاتی خود خانه سنتی کوئینزلند و ظرفیت آن برای بازسازی و بازسازی است.
منبع: https://architectureau.com/articles/green_،use_steendyk/