سوزوکو یامادا و شهر دست ساز توکیو

سوزوکو یامادا است بخشی از نسل جدیدی از معماران ژاپنی که اصول طراحی خانه، معماری و هنر را زیر سوال می برند.

یامادا قبل از حضور در سمپوزیوم معماری، بریزبن، با ArchitectureAU در مورد معماری بومی در توکیو و رواندا، تأثیر ز،له توهوکو در سال 2011 و تأثیر ماندگاری که معماران امروزی می توانند ایجاد کنند صحبت کرد.

ArchitectureAU: سمپوزیوم معماری از معمار، دعوت کرده است که آثارشان به فرهنگ و مکان پاسخ دهد. شهر توکیو چگونه به توسعه شما به ،وان یک معمار اطلاع داده است؟

سوزوکو یامادا: من بیش از 30، 35 سال در توکیو زندگی کرده ام. من توکیو را خیلی دوست دارم. من عاشق محوطه سازی روی پشت بام در شهر توکیو هستم. در مرکز شهر شلوغ، خانه‌ها و ساختمان‌های بسیاری بدون حیاط در سطح زمین وجود دارد، اما روی پشت‌بام‌ها، باغ‌های کوچکی وجود دارد. [and structures]مانند اتاق زیر شیرو، و تراس و پنت هاوس گاهی که بعداً ساخته شده است. فرمی که از انباشت فعالیت این افراد به وجود آمده است واقعا منحصر به فرد و سرشار از قدرت مکان است. من واقعا از خلاقیت آنها الهام گرفته ام.

سوزوکو یامادا.

تصویر: عرضه شده

AAU: معماری بومی چگونه روی تمرین شما تأثیر می گذارد؟

SY: من به زبان بومی خیلی علاقه دارم. نمایشگاهی از معماران جوان ژاپنی برپا بود در سال 2020، ما در آنجا با ،وان “بومی” به نمایش گذاشتیم. ما نه تنها معماری، بلکه لباس‌ها، رقص‌ها و داستان‌های عامیانه را نیز از سراسر جهان جمع‌آوری کردیم. که هر کدام دلایل خاص خود را برای ماندن طول، مدت دارند و بسیار منحصر به فرد هستند. من واقعاً جذب چنین فرم های منحصر به فردی هستم که به منطقه و زمان پاسخ می دهد.

AAU: شما اشاره کرده اید که پروژه Daita 2019 شما از جنگلی در رواندا الهام گرفته است. آیا می‌تو،د این پروژه را توصیف کنید و درباره م،ای آوردن «معماری بومی جنگل گوریل» به خیابان‌های توکیو بحث کنید؟

SY: این پروژه خانه ای برای من و خانواده ام است. این خانه من است. مادرم سال‌ها در رواندا زندگی می‌کند و گوریل‌های کوهست، را مطالعه می‌کند و در طول طراحی این خانه، مادرم هر از گاهی ع،‌هایی از جنگل‌های گوریل از رواندا برایم ارسال می‌کرد و من هم برای خودم آنجا بودم. گوریل ها در پیدا ، یک مکان راحت در بوته بسیار خوب هستند و من امیدوار بودم که چنین محیطی را در خانه خود ایجاد کنم و آن را به خانه ای تبدیل کنم که هر یک از اعضای خانواده بتواند مکان خود را پیدا کند. این خانه از باغ و تراس در فضای باز تشکیل شده است. این در یک منطقه مس، در توکیو واقع شده است. من خانه را بر اساس تصویر جنگل گوریل در کنار جاده طراحی کردم که ،ات و پرندگان می آمدند و مردم نیز می آمدند.

AAU: مطمئناً یک پس‌زمینه زوم زیبا ایجاد می‌کند، و به نظر می‌رسد فضای خوبی باشد. شما و خانواده تان چگونه در خانه زندگی می کنید؟

SY: جالبه چون نمای خونه خیلی غیرعادی به نظر میرسه ولی مامانم گفت براش طبیعیه. پدرم می گفت سخت است که همه راه پله ها را مرتب تمیز کنی، اما الان با این کار مشکلی ندارد.

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

Daita 2019 توسط Suzuko Yamada Architects.

تصویر: یوریکا ،و

AAU: در سال 2012، شما یک مدل خانه در اندازه واقعی ایجاد کردید – خانه ستون – که در موزه هنر متروپولیتن توکیو ساخته شد. ممکن است در مورد این پروژه به ما بگویید؟ من می دانم که از ،ابه های خانه های سنتی ژاپنی در ز،له 2011 الهام گرفته شده است؟

SY: آن پروژه از یک مسابقه بیرون آمد و ،وان آن این بود: “فردا کجا زندگی خواهیم کرد؟” پس از ز،له شهرها و خانه ها از بین رفت و مردم مجبور به س،ت در خانه های موقت شدند. در آن زمان به آنجا رفتم و به این فکر کردم که واقعاً برای یک خانه چه چیزی لازم است. من فکر می کردم که دیوارهای داخل و خارج یا بین اتاق ها را جدا می کند [were] لازم نیست. در عوض، من ستونی می خواستم که به ،وان یک نوع نقطه کانونی عمل کند. در توهوکو، زم، که در آنجا تحقیق می‌کردم، ستون‌های ضخیمی را دیده بودم که در خانه‌های قدیمی استفاده می‌شد و این به من یادآوری کرد که ستون‌های بزرگ یک مکان هستند. [around which] مردم می توانند جمع شوند سپس خانه ستون را پیشنهاد دادم که در آن 10 ستون مکان های متنوعی را در آن خانه ایجاد می کند.

AAU: کار شما اخیراً در نمایشگاهی در موزه معماری سوئیس به نمایش درآمد: با اکنون کار کنید: جهت‌های جدید در معماری ژاپنی. این نمایشگاه نسل جدیدی از معمار، را توصیف می‌کند که پس از ز،له 2011 و فاجعه فوکوشیما وارد عمل شده‌اند و در پاسخ به مشکلات معماری و اجتماعی خلاقیت خود را پذیرفته‌اند. آیا با این مفهوم سازی از نسل کاملاً جدید معماران ژاپنی موافق هستید؟ جایگاه خود را در معماری ژاپن چگونه می بینید؟

SY: ایده “ساخت انجام دادن” در واقع ایده ای است که ما با نسل خود به اشتراک می گذاریم. فکر می کنم علاقه من به چشم انداز شهر توکیو نیز به نوعی همان ایده ای است که مردم به آن اضافه می کنند [according to] نیازهای خود را دارند، و آنها مدام چیزهای زیادی اضافه می کنند. من همچنین معتقدم که این ایده در مقایسه با قاب های معماری ثابت تری که مردم 10 سال پیش می ساختند، معماری را غنی تر می کند. و از طرف دیگر، اگر همه چیز فرعی شود، گاهی فکر می کنم که آیا این کار دیگر کار معماران است؟ معماری هنوز باید حسی از جهان یا احساس قوی از اخلاق داشته باشد. بنابراین من گاهی اوقات با این نوع ایده موافقم [of “make do”]، اما من هنوز در حال سوال هستم، شاید فعلا این همه چیز برای معماری نباشد.

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

خانه میازاکی توسط معماران سوزوکو یامادا.

تصویر: مولوی آندو

AAU: شاید معماران هنوز باید از اخلاق یک سنت طول،‌تر استفاده کنند؟

SY: شاید ما هنوز هم نیاز داشته باشیم که در حال حاضر اخلاقیاتمان را پیدا کنیم. این فقط در مورد نیست [ordinary] افرادی که بخشی ثانویه از معماری را اضافه می‌کنند یا می‌سازند – گاهی اوقات ما نیاز داریم که درک قوی از جایی که باید زندگی کنیم یا در حال حاضر چه نوع فرمی را باید بسازیم داشته باشیم.

AAU: زمان کار شما در Sou Fujimoto Architect چگونه پیشرفت شما را به ،وان یک معمار شکل داد؟

SY: من درست قبل از کار در فوجیموتو دانشجوی معماری منظر بودم، بنابراین واقعاً هیچ دانش یا مهارتی در معماری نداشتم. معماری خواندم [and I learnt] خیلی از او او همیشه می‌گفت که می‌خواهد چیزی را پیشنهاد کند که فرصت‌های جدیدی را برای معماری بگشاید، که همیشه در مغز من طنین‌انداز می‌کند، وقتی من چیزی خلق می‌کنم. من همیشه این را در ذهن دارم. او واقعاً نگفته بود که معماری باید «بله بلا بله» باشد یا زیبا باشد یا راحت باشد. اما او می خواست کاری انجام دهد که به جلو برود و امکاناتی را برای معماری و نحوه زندگی ما باز کند. این تاثیر بزرگی برای من است.

AAU: چند پروژه که اکنون روی آنها کار می کنید چیست؟

SY: بیش از 10 پروژه در دست اجرا داریم که بیش از نیمی از آنها پروژه های هنری است. هنر اغلب با معماری در تضاد است، اما آنها همان وسیله ای برای بیان ایده و اشتیاق ما به جامعه هستند. مخاطبان این هنر بسیار متنوع هستند، از کودکان تا بزرگسالان، بنابراین برای تفسیر بازتر است. این کار بسیار محرکی است که ایده هایی برای آینده فضا و شهر ارائه می دهد. علاوه بر پروژه های هنری، ما روی پروژه های مس،، دو مرکز تجاری بزرگ کار می کنیم. و برای ا،پو 2025 در اوزاکا، ما در حال طراحی فضای استراحت هستیم، یک فضای استراحت بزرگ در جنگل. این بزرگترین پروژه در حال حاضر است.

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

هتل و آتلیه هارونویا توسط معماران سوزوکو یامادا.

تصویر: کی موراتا

AAU: روند شما چه تفاوتی بین پروژه های هنری و معماری دارد؟

SY: ما واقعاً هنر و معماری را در استودیو خود ت،یم نمی کنیم. اما برای پروژه های معماری، ما همیشه باید به قو،ن ژاپن اهمیت دهیم. برای پروژه های هنری، ما اغلب زمان زیادی نداریم – در دو ماه یا سه ماه، باید چیزی را اجرا کنیم. و پروژه های معماری معمولا طول، تر، دو سال یا چهار سال هستند. برای پروژه‌های هنری، ما همیشه می‌تو،م یک ایده بسیار تازه را ارائه کنیم که فعلاً به آن فکر می‌کنیم. برای پروژه‌های معماری، باید فکر کنیم که سال‌ها فکر کنیم و فکر کنیم و فکر کنیم.

AAU: تمرکز سمپوزیوم معماری، نقش معماری در فرهنگ، پایداری و اقتصاد منطقه آسیا و اقیانوسیه است. نقش معماران را در جامعه امروز چگونه می بینید؟

SY: سوال سختی است. در استودیو، ما همیشه در مورد آنچه که امروز در کانال خبری دیدیم، و آنچه در خارج از کشور اتفاق می افتد، و آنچه در مورد ،ت می گذرد صحبت می کنیم. [equality] و از این جور چیزها ما واقعاً به جامعه علاقه مندیم. اما در عین حال، ما تمایل داریم برای هر برنامه ای من، نباشیم [or agenda] در جامعه ما یک چیزی که ما همیشه به آن فکر می کنیم این است که وقتی یک ساختمان ساخته می شود، بیش از 50 سال در جای خود باقی می ماند. ایده ما همیشه برای نسل بعدی تاثیرگذار خواهد بود. ما می خواهیم فضای زمانه را حس کنیم، اما نه تنها به آن پاسخ دهیم، بلکه در مواقعی سؤالات و انتقاداتی را مطرح کنیم. سپس امیدواریم بتو،م فضای اجتماعی را با معماری خود به حرکت در آوریم.

سمپوزیوم معماری یک برنامه Design Speaks است که توسط رسانه های معماری و توسط شریک اصلی پشتیب، می شود جلد برنامه ریزی شده و شریک هتل The Inchcolm اثر Ovolo. برای تهیه بلیط به آدرس زیر مراجعه کنید طراحی وب سایت Speaks.