قدردانی از دیوید گری

دیوید لارنس گری، که در 19 دسامبر در سن 83 سالگی درگذشت، یکی از چهره های مهم معماری لس آنجلس بود که مجموعه ای از آثار را از خود به جای گذاشت که شایسته تقدیر و تشکر است.

دیوید یک دوست و مربی عزیز بود که من او را به ،وان “برادر بزرگ” خود احترام می گذاشتم. او که از شرکت همنام خود در مرکز شهر، معماران دیوید لارنس گری کار می‌کرد، رئیس و همکار سخاوتمندی بود و مدت‌ها مدرس دانشگاه کالیفرنیای ج،ی (USC) بود. دیوید با اعتماد به نفس و در عین حال متواضع، با وجود اینکه عمیقاً با مردم ارتباط داشت، خود را تبلیغ نمی کرد. او اجازه داد که ساختمان‌هایش برای او اجرا کنند: مهارت طراحی او با بتن ریخته‌شده در محل نفس‌گیر بود، و همتایانش او را با چندین جایزه طراحی AIA لس‌آنجلس و AIA کالیفرنیا در طول زندگی حرفه‌ای‌اش شناختند.

من برای اولین بار دیوید را در اوایل دهه 1980 هنگامی که در USC سخنر، کرد ملاقات کردم. او از زادگاهش سیاتل به لس آنجلس نقل مکان کرده بود، جایی که قبلاً یک معمار و توسعه دهنده ماهر بود. دوستی ما در سال 1993 در شیکاگو تثبیت شد، زم، که ما هر دو عضو AIA شدیم. ما ایده‌ها، داستان‌ها و اطلاعات را چه از نظر حرفه‌ای و چه شخصی به اشتراک گذاشتیم. با هم رفتیم دوچرخه سواری کوه. اگر توسعه‌دهنده هستید، ریسک‌پذیر هستید: دیوید در دوچرخه‌سواری کوهستان ریسک‌های زیادی کرد. اما این کیفیت بود که در موفقیت او به ،وان یک توسعه دهنده و همچنین معمار نتیجه داد.

در اوا، ‘دهه 90 من در فکر ،ید یک سردخانه قدیمی در شهر کالور بودم که در نهایت آن را به دفتر خود تبدیل کردم. من هرگز چنین ریسکی نکرده بودم، و دیوید گفت: “برو برو، ساختمان خودت را داشته باش، تو می تو، این کار را انجام دهی!” او همچنین به من مشاوره داد که من در مورد گرفتن شرکا بحث می کردم. دیوید یک تابلوی صدای فوق‌العاده در مورد چگونگی رشد یک کار معماری بود.

دیوید عاشق لس آنجلس بود و دیدن ساختمان‌های در حال فروپاشی اوایل قرن بیستم در مرکز شهر برای او دردناک بود. او با اشتیاق فراوان بسیاری از گنجینه‌های معماری تاریخی را ،ید، بازسازی کرد و دوباره از آنها استفاده کرد و آنها را به بیش از 500 واحد مس، جدید و فضاهای اداری خلاقانه متعدد تبدیل کرد. او جان تازه ای به ساختمان متروپولیتن آب منطقه ویلیام پریرا، که اکنون الیزیا است، دمید. ساختمان‌های بیمه عمر تاماهاوک و گریت ریپابلیک در پارک فلتیرون. و تئاتر Orpheum. او با فضای داخلی شیک و مدرن، فضاهای نشیمن مطبوع و مناظر دیدنی، نسل جدیدی را در مرکز شهر جذب کرد و به احیای اقتصادی و فرهنگی آن کمک کرد.

یکی دیگر از هدیه های خیره کننده به لس آنجلس، نجات دیوید در سال 1988 از شاهکار هنر دکو سانست استریپ للند برایانت، ساختمان برج سان ست، است. اسکواترز در ساختار غرب هالیوود زم، که آن را با انگیزه الهام گرفته ،ید، ،ن بودند. کارن گری، همسر 47 ساله دیوید، به یاد می آورد: “او یک روز به خانه آمد و گفت که آن را در امانت گذاشته است.” ما 30 روز فرصت داشتیم تا پول را جمع آوری کنیم. او به ،ید رفت و با سرمایه گذاران صحبت کرد و ما به اندازه کافی با هم ،اشیدیم تا صندوق را نگه داریم. این نمونه ای از دیوید بود.» او در مسیر احیای آن از طریق یک فرآیند سخت سیاسی، طراحی و ساخت، Sunset Towers را به یک هتل مجلل با هر امکاناتی تبدیل کرد که تبدیل به یک نقطه داغ برای جمعیت پر زرق و برق هالیوود شد. عظمت آن بلوار سانست را جلال می دهد.

در تلوراید، دیوید برای خود و کارن خلوتگاهی ساخت که با ارجاع به زبان بومی معدن، تاریخ محلی را گرامی می دارد. او سنگ ک،ادو، ص،ر داگ، و فولاد کورتن را در طرحی معاصر چند سطحی با سقف شیبدار ساخت که دامنه کوه را بالا می برد.

هنگامی که دیوید از محدودیت های تاریخی رها شد، شعر ناب را در بتن، فولاد و شیشه رها کرد. او دو ساختمان اداری پویا را در سانتا مونیکا توسعه داد و طراحی کرد، و به ،وان معمار مارینا دل ری کاستکو، جعبه بزرگ را با تیرهای عضل، و سایبان‌های فولادی به رنگ زرد روشن، رنگ مورد علاقه او، زنده کرد.

بیشتر کارهای مس، دیوید در مالیبو متمرکز شده است، جایی که سواحل و تپه‌هایی که او عاشق دوچرخه‌سواری در آن‌ها بود پر از خانه‌های تک‌خانواده‌ای است که بودجه‌شان به قوی‌ترین بیان دیدگاه او را می‌داد. در دهه 1990 او یک خانه ساحلی در مالیبو را طراحی و ساخت که در آنجا دخترش برکلی، همسرش اسکات و فرزندانشان الیوت و آملیا اغلب از او و کارن بازدید می ،د. سال گذشته این زوج به آ،ین پروژه مس، خود در Malibu Hills نقل مکان ،د. ،یب آن از فولاد محکم، شیشه و بتن خاکی، نور و مناظری عالی از اقیانوس را به تصویر می‌کشد. کار یک معمار چیره دست است.

دیوید گری به طور قابل توجهی بافت شهری لس آنجلس را غنی کرد. آثار معماری جاودانه او از رودخانه لس آنجلس به سمت غرب به ساحل می رسد و همان لذتی را که با آن خلق شده اند القا می کند.

Steven Ehrlich شریک Ehrlich Yanai Rhee Chaney Architects است.