لئونید فورمانسکی از شهری تحت بازرسی ابدی عکس می گیرد

در ماه مه گذشته، لئونید فورمانسکی، عکاس، پس از دو سال دوری از همه‌گیری، یک ماه را در نیویورک گذراند. او قبلاً در دوران کودکی در دهه 1990 پس از مهاجرت والدینش از اودسا، اوکراین در جزیره ، زندگی می کرد، بنابراین این بازدید فرصتی بود برای دیدن دوباره شهر.

در آ،ین بازدید، فورمانسکی متوجه ساختمان‌های متعددی شد که با داربست پوشیده شده بودند. آنها همه جا بودند، مانند شکوفه هایی که پس از یک طوفان باران که به یک خش،الی طول، پایان داد، ظاهر شدند. (به گفته جان ویلسون، تقریباً 280 مایل از آن در شهر وجود دارد.) اسکریم یک لایه نیمه شفاف به نماها اضافه کرد و آنها را دورتر به سمت خیابان هل داد و آنها را در منشورهای سیاه و آبی بسته کرد. مثل این بود که کریستو و ژان کلود شهر را تصاحب ،د و آن را به یک پروژه هنری شهری تبدیل ،د.

با مناظر خیاب، نیویورک دهه 1970 توماس استراث در ذهنش ماندگار شد، او تصمیم گرفت این «جنگل های داربستی» را مستند کند. بسیاری از آن‌ها نتیجه قو،ن محلی هستند که بنا می‌کنند ساختمان‌های بلندتر از شش طبقه هر پنج سال یک بار بازرسی بیرونی آن‌ها انجام شود، یک محصول چرخشی از سکوهای موقتی که در اطراف شهر مهاجرت می‌کنند، ایجاد می‌کنند، ویترین فروشگاه‌ها را در سایه می‌اندازند و مک، خشک برای کمپ ارائه می‌دهند.

به ویژه، فورمانسکی به دنبال ساختمان‌های تاریخی بود، زیرا تضاد بین نماهای عمدتاً سنگی و سازه‌های ف،ی سبک وزنی که در پارچه‌ای پوشیده شده‌اند، که در مواقعی با اجزای چوبی مهار شده‌اند، بیشتر بود. با جزئیات دقیق تر، برخی از مکان ها می توانستند قطعات بزرگ رابرت ایروین باشند. او با دوربین خود در دره های منهتن سرگردان بود و هم این ساخت و سازهای بزرگ و زودگذر و هم زندگی خیاب، را که در زیر آنها جریان داشت مشاهده کرد. شهر صحنه ای است که زندگی شهروندانش بر آن اجرا می شود.

فورمانسکی همیشه هنگام اجرای پروژه های شخصی برنامه ای ندارد. در عوض، او عقب می ماند و اجازه می دهد کار خودش را نشان دهد. اینجا دقیقاً همین اتفاق افتاد.

لئونید فورمانسکی یک عکاس اهل تگزاس است. او ساختارهایی را مستند می کند که نشان دهنده شیوه زندگی ما هستند. آثار او در مجله نیویورک تایمز، رو،مه معمار، ،ن شوید، نقل قول، معمار تگزاس، ت،یم کنید، و آرک دیلی، از جمله انتشارات دیگر.