“ما در حال غفلت از مناطقی هستیم که صنعت ما باعث آسیب می شود”
زمان آن فرا رسیده است که درباره کاری که به ،وان یک صنعت انجام می‌دهیم تجدید نظر کنیم و متوجه شویم که با تمرکز زیاد بر کاهش کربن، از سایر زمینه‌هایی که صنعت ما آسیب زیادی به آن وارد می‌کند غفلت می‌کنیم. ما باید با تغییرات اقلیمی و پایداری از همه جبهه ها مق، کنیم. ما باید به روشی جامع طراحی کنیم که خط پایین سه گانه پایداری و هر تأثیر مرتبط با آن را در نظر بگیرد.
به نفع مردم نیز خواهد بود. برای بازگشت به مفهوم خط پایین سه گانه پایدار، وجود راه حل های مبتنی بر طبیعت در طرح های ما تأثیر اجتماعی مثبتی بر جوامع محلی و کاربران ساختمان دارد. افزایش تنوع زیستی به طور مستقیم با بهبود سلامت و رفاه به ویژه با توجه به سلامت روان مرتبط است. بین دسترسی به فضاهای خارجی و سبز و رفاه استفاده کننده از آن فضا رابطه مستقیم وجود دارد.
اگر راه‌های جدیدی برای طراحی شهرهایمان پیدا کنیم، زوال سریع تنوع زیستی زمین می‌تواند به همان سرعت مع، شود.
پایداری به ،وان یک مفهوم فراتر از اثرات زیست محیطی است
من می‌خواهم فراخو، را برای اقدام آغاز کنم و معماران، توسعه‌دهندگان، پیمانکاران و مشاوران را تشویق کنم تا در نحوه طراحی ساختمان‌ها و فضاهای عمومی تجدیدنظر کنند، استراتژی‌هایی را برای افزودن به افزایش تنوع زیستی بیابند، و واقعاً تأثیر پروژه‌های ما بر تنوع زیستی را ارزیابی کنند.
از زمان توافق پاریس در سال 2015، برخی از سازمان‌ها در صنعت ساخت‌وساز از بکارگیری تمام تلاش‌های خود برای پیاده‌سازی راهنماها، اه، و ابزارهای مح،اتی حمایت کرده‌اند تا به ما اجازه دهند تا سال 2050 به صفر خالص برسیم.
و تنوع زیستی برای شیوه زندگی و اقتصاد ما بسیار مهمتر از آن چیزی است که تصور می کنیم. چهل و چهار درصد تولید ناخالص داخلی جهان در شهرها ،ن زده می شود که در معرض خطر اختلال ناشی از از دست دادن طبیعت باشد. تجارت طبق معمول دیگر یک گزینه نیست – ما به ،وان یک صنعت باید بهتر عمل کنیم.
ما باید خلاق و نوآور باشیم. ما باید راه‌های هوشمندانه‌ای برای ایجاد فضاهای سبز، راهروهای حیات وحش و سرپناه برای انواع مختلف حیوانات پیدا کنیم. ما باید گرده افش، را تشویق کنیم و هر زمان که بتو،م زیرساخت های سبز را در مقیاس ایجاد کنیم.
زمان آن فرا رسیده است که درباره کاری که به ،وان یک صنعت انجام می دهیم تجدید نظر کنیم
در نهایت، ما به زیرساخت های اتصال مثبت طبیعت مانند جاده ها، راه آهن، خطوط لوله و بنادر نیاز داریم. انتقال در این مناطق به م،ای تغییر در رویکرد ما برای برنامه ریزی برای کاهش اثرات تنوع زیستی، با تمایل به پذیرش مصالحه برای افزایش تنوع زیستی است. ساختن راهروهای حیات وحش و روی آوردن به انرژی های تجدیدپذیر در حمل و نقل، ،اصر کلیدی زیرساخت های ارتباطی مثبت طبیعت هستند.