“معماری یک حرفه توخالی است با معمارانی که به ظاهر کمتر از همیشه حیاتی هستند”
ARB پیشنهاد می کند ساختار سه بخشی آموزش معماری بریت،ا را لغو کند
منطق قابل درک است، نتیجه فاجعه بار است. آنها با دو نیم ، این حرفه، در مورد مسئله “حرفه یا هنر” تصمیم گرفته بودند. شاید به طور تصادفی، دانش معمار برای ایفای نقش خود را از آموزش معماری حذف کرده بودند.
معماری یک حرفه است یا یک هنر؟ پاسخ ها، همانطور که آمده اند، هرگز نهایی نیستند. هر قرن تفسیر خاص خود را می طلبد. با این حال، پاسخی که در چند قرن اخیر تصمیم گرفته اند، پاسخی عجیب بوده است.
این فقط دنیای باستان نیست. حتی پس از سقوط روم و در میان آشفتگی های قرون وسطی، معماران در اروپا ضروری بودند و به نقشی مبتنی بر صنایع دستی تبدیل شدند که بیشتر برای اقتصادهای محلی زمان خود من، بود.
ا،ر معماران برای التیام این ش،تگی کاری انجام نداده اند
گزارش های مربوط به تدارکات و روابط صنعت ساخت و ساز در دهه های 1980 و 90 خطرات ت،یم در صنعت ساخت و ساز را نشان می دهد و برجسته می کند. مدرسه هنر گ،کو و بلایای آتش سوزی گرنفل، و تحقیقات بعدی آنها، پیامدهای وحشتناک تجزیه و سوء مدیریت صنعت را برجسته می کند.
برای رومی ها، معماری همه چیز را در زندگی فیزیکی و فکری نوع بشر در بر می گرفت
معمار، همیشه وجود داشته اند. آنها، ما، جزء ضروری و حتی حیاتی جامعه بشری هستیم. معماران ممکن است همیشه معمار خوانده نشده باشند، اما در بیشتر تاریخ ،، بوده اند که سرپناهی را طراحی کرده و ساخت و ساز آن را هدایت کرده اند.
ویتروویوس تنها نبود. یون،ان باستان نیز نقش معمار را بسیار گسترده می دانستند. هم افلاطون و هم ارسطو از اصطلاح «معمار ،» به ،وان فعل برای توصیف شکلی از رهبری مدنی و فکری استفاده میکنند که دانش بزرگ را در راههای عملی برای خیر عمومی به کار میبرد.
از این جا، چند ریاضیات حیرت انگیز سنگ تراشان چیره دست پدیدار شد – دانش آنها در مورد مواد، طراحی و مهندسی ،یبی برای هدایت ساخت کلیساها و کاخ هایی با چنین مهارت و زیبایی خیره کننده ای است که امروزه هنوز هم ما را شگفت زده می کند.
با این حال، این تلاش برای محافظت و حرفه ای ، معماران، شروع به ش،تن نقش های همپوش، صنعت ساخت و ساز کرد. نزدیک به یک قرن بعد، در سال 1958، کنفرانسی در مورد آموزش معماری همه چیز را یک قدم جلوتر برد. به منظور بالا بردن استانداردها و شایستگی ها، همه معماران باید سطح تحصیلات دانشگاهی داشته باشند (که نتیجه آن سیستم سه بخشی فعلی ،ستان است).
منطق قابل درک است، نتیجه فاجعه بار است
“معمار” از این نقطه به بعد باید نقش تحصیل کرده دانشگاهی داشته باشد و طراحی، مدیریت پروژه، رهبری و غیره را پوشش دهد. با یک نقش حرفه ای آموزش دیده جدید: “تکنسین معماری”، ایجاد شده برای انجام جزئیات ساخت و ساز. با افزایش پیچیدگی ساخت و ساز، تخصص بیشتر ضروری و من، شده بود، و آنها احساس می ،د که این ت،یم بندی نقش ها اجازه می دهد تا تمام جنبه های کار معماری با مهارت بیشتری انجام شود.
تصویر اصلی مربوط به دانشجویان معماری در محل در دهه 1950، با حسن نیت از مجموعه های RIBA است.
مسیری که از اینجا دنبال شد با تفویض بیشتر نقش اصلی معماران ادامه یافته است. البته در این اظهارات تعمیماتی وجود دارد، نمی توان انکار کرد که معمار، وجود دارند و خواهند بود که این روند گسترده را پشت سر می گذارند.
معمار رومی ویتروویوس به سختی حرفه مدرن را تشخیص می دهد. معمار او توصیف می کند نه تنها ساختمان ها، بلکه ماشین های نظامی، قنات ها و کل شهرها را طراحی می کند. خود 10 کتاب در زمینه معماری همه چیز را از دکوراسیون نامن، روی ستون ها گرفته تا اصول اولیه مهندسی هیدرولیک را پوشش دهد. نقشی که او به ،وان معمار توصیف می کند، ،یبی از استادکار، مهندس و هنرمند است. برای رومی ها، معماری همه چیز را در زندگی فیزیکی و فکری نوع بشر در بر می گرفت.
حتی هنرمندانه ترین معماران دوره رنسانس نیز مهارت مهندسی داشتند
در ،ستان، RIBA در اواسط دهه 1800 برای شروع به تنظیم حرفه معماری تشکیل شد. بر اساس این موضع تفرقهانگیز بود که معماران نمیتوانستند به جامعه جدید بپیوندند، اگر اصلاً در تجارت ساختمان دخالت داشته باشند. این بند بحثبرانگیز در ت، خوب برای دور ، معماران از تقلب گسترده در صنعت ساخت و ساز پررونق آن زمان به وجود آمده بود.
با این حال، حتی هنرمندانه ترین معماران دوره رنسانس نیز از مهندسی و نحوه کار مواد اصلی که با آن طراحی می ،د، آگاهی داشتند. معماران در حال نزدیک شدن به مدرنیته همچنان چند ریاضیات ماهر باقی می مانند – شاید از سازنده-طراح قرون وسطی دور شوند، اما همیشه به جنبه های فنی تجارت خود نزدیک می مانند.