موریس ادجمی که در نیواورلئان متولد شد، کار خود را با معمار ایتالیایی آلدو روسی در دهه 1980 آغاز کرد. پس از مرگ روسی در سال 1997، Adjmi شرکت معماری Morris Adjmi را در نیویورک تاسیس کرد. این استودیو همچنین دفتری در نیواورلئان دارد.
در لابی، کفپوش‌های سیاه و سفید به سبک موزاییکی و گچ‌کاری‌ها دیده می‌شود. واحدهای مس، دارای کفپوش چوبی، میزهای مرمری و کاشی های تزئینی هستند.
پروژه های دیگر آن شامل یک برج 25 طبقه شیشه ای و فولادی در فیلادلفیا است که شامل آپارتمان ها و یک هتل است.
این سایت معروف بود مسکن یک بانک که از سال 1882 تا 1932 کار می کرد و توسط مهاجران ایتالیایی استفاده می شد.
در پایه بنا، آجرهای زینتی – با دست قالب‌گیری شده است گلن گری– تشکیل نوارهای افقی در سطوح می، و بالایی، به ترتیب به گونه‌ای چیده شده‌اند که پنجره‌های پایه و بیوه‌های قوسی را تداعی کنند.
در عین حال، مسیر و ابعاد آجرها بافتی بصری ایجاد می‌کند که به بلوک انرژی می‌افزاید و بر اساس طعم متمایز ایتالیای کوچک است.
معمار گفت که در داخل ساختمان، تیم از مصالح و تکنیک های سنتی استفاده کرده است.
با اشاره به خانه سنتی ایتالیایی‌ها که در استخوان‌های آن جاسازی شده است، Grand Mulberry یک ساختمان کاملاً جدید است که تاریخ سایت را به‌طور کامل پاک نمی‌کند و ،وماً رهگذران را به سوگواری برای نیویورک که بود وادار نمی‌کند.»
ادجمی گفت، آجرهای گنبدی به گونه‌ای چیده شده‌اند که نمای سه‌جانبه ساختم، را تداعی می‌کند که زم، در محل قرار داشت و آن را به “شبح ساختمان گذشته” تبدیل می‌کند.
برای ارتفاعات رو به خیابان، معمار گوشه‌ای گرد و شبکه‌ای از پنجره‌های مستطیلی و سوراخ‌دار طراحی کرد که با آجرهای قرمز نارنجی احاطه شده بودند. یک الگوی متمایز “شبیه کد مورس” با استفاده از آجرهایی با ا،تروژن های گنبدی ایجاد شد.
سطح همکف دارای فضایی برای ،ده فروشی و یک خانه جدید برای موزه ایتالیایی آمریکایی است که قرار است در سال 2024 افتتاح شود. بخش بالایی ساختمان در مجموع دارای 20 آپارتمان است.
این شرکت گفت: «با توجه به موقعیت پروژه، هدف از همان ابتدا طراحی ساختم، بود که متنی و در عین حال کاملاً معاصر باشد.
این ساختمان به دلیل موقعیتش در گوشه خیابان های گراند و مولبری نام گذاری شده است – مک، که زم، توسط سنگ های قهوه ای اشغال شده بود که بخشی از آن مربوط به دهه 1830 بود.
معمار گفت، به طور کلی، این ساختمان “آثاری از معماری تاریخی را در بر می گیرد و در عین حال با محله درگیر می شود.”
برای طراحی ساختمان جدید، معمار موریس ادجمی – که یک استودیوی محلی همنام را رهبری می‌کند – از تاریخ و معماری منطقه، از جمله ساختمان‌های مس، متعلق به قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، سرنخ‌هایی گرفته است.