در معروف نقاشی قرن پانزدهمی La Città ideale di Urbino، یک روتوندا به طور متقارن روی زمین سنگفرش شده محکم، با پس‌زمینه‌ای هماهنگ از کاخ‌ها. 1 این یکی از بسیاری از دیدگاه‌های اتوپیایی است که معماری منطقی و در مقیاس انس، را به ،وان کلید شهرنشینی متمدن پیشنهاد می‌کند. اگرچه 500 سال و نیمی از جهان با پروژه ای که من در آن ایستاده ام فاصله دارد، اما از نظر قصد یا حرکات انتقادی چندان دور به نظر نمی رسد. پروژه محوطه دانشجویی در دانشگاه ملبورن همان تاکتیک‌های سازمان‌دهی سطح زمین، محوریت، دیدگاه و درام پرسپکتیو را به کار می‌گیرد، البته در یک نسخه دانشگاهی پر انرژی و آشفته و برای درک جامع‌تری از بشریت نسبت به جامعه رنسانس.
نمایش گا،ی
این سایت به طور بنیادی، مطابق با طرح اصلی سال 2016 توسط معماران ،ون کلمنتز باروز، حفاری شد تا شیب طبیعی شش متری آن آشکار شود.
تصویر: پیتر بنتس
اصل تنوع زیربنای این پروژه عظیم است. طراحی پردیس معاصر دیگر است، از شیوه‌های معماری انحصاری نیست و دانشگاه ملبورن تشخیص داد که با یک مسابقه مختصر برای بازسازی یک بلوک تقریباً کل شهر به مساحت 18000 متر مربع، هفت ساختمان تسهیلات دانشجویی (شامل دو کتابخانه و دو تئاتر)، و 12000 متر مربع چشم انداز، یک تیم چند وجهی و مشارکتی برای مقاومت در برابر همگنی سازم، در نتیجه حیاتی بود. تیم برنده – از لیون با معماری Koning Eizenberg، NMBW Architecture Studio، Greenaway Architects، Architects EAT، Aspect Studios و Glas Urban – موفقیت خود را مدیون دستاوردهای قبلی پروژه خیابان آکادمیک جدید دانشگاه RMIT (2017) می داند، که غنای یک محوطه طراحی شده توسط صداهای متعدد با همکاری و استقلال خلاق. این تیم با تخصص در مقیاس‌ها و کانون‌های مختلف – از تاکیدات اجتماعی و صمیمی ،نگ آیزنبرگ و معماران EAT گرفته تا مهارت Aspect در مکان‌سازی جمع‌آوری شد. جولی آیزنبرگ خاطرنشان می کند که فرآیند مشاوره گسترده دانش آموزان نگر، هایی را در مورد یکنواختی، تفاوت های ،تی و ارتباط با طبیعت آشکار کرد. او می‌گوید: «تیم ما نشان داد که می‌تو،م ،مت‌های عجیب و غریب را انجام دهیم، می‌تو،م به حفره‌های محیط توجه کنیم و می‌تو،م پایداری را جدی بگیریم» (اگرچه او به من اطمینان می‌دهد که لیون «سرگرم‌ترین معماران اصلی» او هستند. کار کرده است).
«هم آفرینی با دانش آموزان» یکی از اصول اصلی این خلاصه بود. موارد دیگر عبارتند از: «مقیاس منطقه، به رهبری چشم‌انداز» و «هم‌مک، خدمات». این پروژه‌ای بود که مدت‌ها به تعویق افتاده بود تا به تغییرات آموزشی و تجربی در آموزش عالی پاسخ دهد و امکاناتی را که به دلیل مجموعه‌ای از سازگاری‌های موقتی گل‌آلود شده بود، ارتقا دهد. یکی از نمایندگان مشتری در بازدید از سایت من اعلام کرد که این پروژه “بیش از انتظارات” بود – با توجه به پیچیدگی کار و ساخت و ساز تحت تأثیر کووید، دستاورد کوچکی نبود.
نمایش گا،ی
در بالای غرفه دانشجویی، توسط Koning Eizenberg Architecture، دانشجویان به آشپزخانه و محل برگزاری رویدادها دسترسی دارند.
تصویر: پیتر بنتس
اصل “آشتی در مقیاس” شایستگی اشاره ویژه ای دارد، هم به خاطر جاه طلبی های دانشگاه ملبورن و هم نقش سه جانبه جفا گرینوی به ،وان واسطه دانش بومی در دانشگاه، مفسر برنامه اقدام آشتی آن، و طراح اجزای معماری در داخل دانشگاه. طرح. دانشگاه با همکاری با متولیان سنتی Wurundjeri Woi-wurrung، Bunurong و Yorta Yorta، در همان ابتدا به هدف “جاسازی در محل” ارتباطات بومی متعهد شد. بنابراین پروژه حوزه دانشجویی یک پروژه امضایی است که آشتی را در دانشگاه، از برنامه درسی و سیاست تا حرکت های فیزیکی ملموس، پیش می برد. بر اساس نقشه‌برداری دقیق فرهنگی، در نظر گرفتن پراکندگی مردم ملل اول از سراسر کشور، و مسائل چالش برانگیز مانند بنیادهای استعماری دانشگاه، دو تاکتیک اساسی شد: تمرکز بر اولویت کشور، و آشکارسازی و یادآوری مکان. اینها در سراسر پروژه در شکل‌دهی عملیاتی مکان‌ها برای مراسم استقبال و گردهمایی‌های متمرکز، ادغام طرح‌های بومی سفارش‌شده در فیتوت‌ها، و کاشت گیاهان از همه 45 گروه زبان بومی که در گروه دانشجویی دانشگاه در سراسر سایت نمایندگی می‌شوند، آشکار است. قطعه نهایی این پازل Greenaway، NMBW و موسسه گ، موروپ باراک ملبورن برای توسعه بومی و زمین استقبال است (که در سال 2026 تکمیل می شود)، واقع در مرز ج،ی حوزه و به زیرساخت های جدید تونل مترو شهر متصل می شود.
نمایش گا،ی
ساختمان فرهنگی هنری تمرکز ویژه ای بر فراگیری دارد، با فضاهای تئاتری که پذیرای همگان، روی صحنه و بین تماشاگران است.
تصویر: پیتر بنتس
و به درستی، از پایه به بالا – و پایین – است که احترام به کشور بیشترین تأثیر را در تعیین وضعیت فضایی و ویژگی این طرح دارد. لیونز طرح اصلی سال 2016 توسط معماران ،ون کلمنتز باروز را با حرکتی حیاتی برای حفاری بنیادی سایت، آشکار و هموارسازی شیب طبیعی شش متری که در طول سال ها توسعه تدریجی از بین رفته بود، اعتبار می دهد. با حدود 35 میلیون دلار، این پرهزینه‌ترین حرکت شرکت بود، اما دسترسی بی‌نظیر بین ساختمان‌ها، نفوذپذیری بصری و چشم‌اندازهای بیشتر از محوطه، و اتصال واقعی به زمین واقعی را امکان‌پذیر کرد.
اگرچه مسیر اصلی نهر بووری مدت‌ها بود که زیر آب رفته بود، اما تاریخ‌های زیست‌محیطی و فرهنگی آن (از جمله داستان‌های مارماهی‌های مهاجر که در چمن‌زارهای معاون صدراعظم سر برآوردند!) وسیله‌ای دیگر برای بازگرداندن پیوندهای عمیق‌تر با مکان و اقدامات عملی شد. راهیابی و مدیریت آب مسیر آن در سراسر سطح سایت، حکاکی شده با گل سنگ محلی، سنگ Castlemaine و گر،ت، از طریق ساختمان ها به ،وان تغییرات ارگ،ک در سطح زمین ردیابی می شود، و در دو حوض در زمین خوش آمدگویی آینده به اوج خود می رسد. این حرکت با حمایت از کاشت‌های بومی و محوطه‌سازی با تنوع زیستی، یک باستان‌شناسی فعال از سایت است که سیستم‌های طبیعی را حتی در قلب کارلتون شهری‌شده قابل مشاهده می‌کند.
نمایش گا،ی
لیون یک آتریوم شیشه ای جدید را در ساختمان 168 دهه 1970 ادغام کرده است که به کتابخانه مرکز منابع شرقی متصل می شود.
تصویر: پیتر بنتس
مجموعه دو ساختمان جدید و پنج ساختمان مرمت شده، محله خود را در اطراف یک آمفی تئاتر بزرگ و غیررسمی می سازد و مفهوم تئاتری بودن، مدیریت معماری بیشتر ساختمان ها را القا می کند. بالکن‌ها، تراس‌ها و پل‌های گسترده، نماهای پس‌زمینه‌های شمالی و شرقی را به چشم‌انداز مش، فرسایش می‌دهند و نمایش‌های روزمره فعالیت و تبادل بصری را فراهم می‌کنند. به،وان افزوده‌های جدید به محوطه، ساختمان هنری و فرهنگی پیشرفته لیون و غرفه دانش‌آموزی درخشان ،نگ آیزنبرگ از این استراتژی به‌ترتیب با بالکن‌های طلایی و داربست‌های مشبک قابل س،ت به‌طور چشمگیری استفاده می‌کنند. از این گا،ی‌ها، دانش‌آموزان می‌توانند زندگی پردیس را «در دور» تجربه کنند، همانطور که سطح زمین در خیابان‌های عمودی ساختمان‌ها می‌پیچد و مرزهای بین داخل و خارج، بین مطالعه و استراحت، و بین رشته‌ها را محو می‌کند.
در واقع، در اینجا هیچ دانشکده مجزایی وجود ندارد. در عوض، برنامه ریزی متقابل سخاوتمندانه ای از امکانات برای کل جمعیت دانشجویی وجود دارد. اگرچه برخی از ساختمان ها – مانند بازسازی حساس ساختمان 1888 NMBW برای دانشجویان فارغ التحصیل، یا جوان سازی مبتکرانه اتحادیه دانشجویی در ساختمان 168 – بر گروه های خاصی متمرکز شده اند، تجربه دانشجو در هیچ ساختم، محدود نمی شود. همچنین مطالعه به ،وان یک کار غیر اجتماعی تلقی نمی شود: 25 تا 30 درصد از مساحت کل طبقه را فضای مطالعه غیررسمی یا “آزمایشگاه های زندگی” برای پروژه های تحقیقاتی دانشگاه، اغلب با فضاهای تجاری (از طریق غلاف ها و پورتال های مهمان نوازی جذاب Architects EAT) تشکیل می دهد. و همیشه به خارج و “اولویت کشور” متصل است.
«آشتی در مقیاس» یکی از مش،ات مورد توافق در این مجموعه ساختمان‌ها است. بر خلاف هندسه یکپارچه و مادی بودن شهر ایده آل زبان‌های زمین ساختی در اینجا مانند یک مقاله تصویری از ۱۵۰ سال گذشته تاریخ معماری خوانده می‌شوند. با توجه به اینکه بازسازی جزء اصلی این خلاصه است، این ،یب از شخصیت های معماری قابل درک و پایدار است و به تاریخ منحصر به فرد دانشگاه ملبورن احترام می گذارد. جدید و قدیم از طریق استفاده عمومی از مواد خام و مستحکم – بتن، سنگ تراشی، چوب و فولاد – که به طور مستقیم یا با فراو، گویا در مناطق پر رفت و آمد، مانند زیره “جوجه تیغی” دانش آموز بیان می شود، در گفتگو نگه داشته می شوند. پل آلاچیق.
نمایش گا،ی
نمای ساختمان فرهنگی هنری به ،وان یک “داربست اجتماعی” در نظر گرفته شده است که فضای دیگری را برای ارتباط بین مردم و با سایت فراهم می کند.
تصویر: پیتر بنتس
یکی از ساختمان‌ها به نظر من نمادی از پیوند هوشمندانه بین استراتژی‌های سایت کلان و رفتار ،د «سالن دور از خانه» کل پروژه است، و – مانند بسیاری از مکان‌های اینجا – به طور معمول برنامه‌ریزی نشده است. پوسته آرت دکو ساختمان 189 در سال 1939 که قبلاً به ،وان ساختمان فرانک تیت شناخته می شد. 2 برای ایجاد یک سالن دو جلدی با نیم‌ساخت و ایوان‌های لعاب‌دار، قابل باز شدن به اطراف و سازگار برای رویدادهای موقت، بازارها و سرریز شدن بیش از حد سالن‌های آمفی تئاتر، حک شده است. اقتباس حساس، دانه ریز اصل را نشان می‌دهد، در حالی که مجموعه‌ای از رزین‌های پراکنده «آجرهای هویت» به‌طور ماهرانه‌ای نقش‌ها و داستان‌های قدرتمند آشتی را در خود جای داده‌اند. این غرفه با سنگ تراشی دو،متی و ،یب زیبای خود، روتوندا La Citt à ideale را به یاد می آورد – مک، پذیرا و پایدار برای فعالیت هایی که هنوز تصور نمی شود.
شهر اسطوره‌ای اوربینو خالی از سکنه است، تقریباً مانند یک پشتی پیشگو برای یک لحظه اینستاگرامی. همانطور که در انتظار شروع سال تحصیلی 2023 است، پروژه حوزه دانشجویی کیفیت مشابهی دارد: فرصت های طراحی شده زیادی برای ثبت تصاویر زیبا و رشک برانگیز از زندگی دانشجویی معاصر وجود دارد. و با توجه به اهمیت تجربه دانشجویی، دانشگاه بدون شک از رسانه های اجتماعی برای سنجش موفقیت سرمایه گذاری که با مشاوره، همکاری و عملکرد اخلاقی اداره می شود، استفاده خواهد کرد. تا زم، که این مطلب را می خو،د، ممکن است ارزش جستجوی #lifeatunimelb یا #studentlife را داشته باشد تا ببینید وضعیت آنها چگونه است.
منبع: https://architectureau.com/articles/university-of-melbourne-student-precinct-project/