یکی از تاثیرگذارترین معماران اورگان، توماس هکر، در سن 81 سالگی درگذشت

توماس هکر، بنیانگذار دفتر معماری مستقر در پورتلند، اورگان هکر، در 27 فوریه درگذشت. هکر برخی از برجسته ترین و محبوب ترین ساختمان های مدنی، موزه، کتابخانه و آموزشی اورگان را طراحی کرد. موزه کویر مرتفع، مرکز کشف دره کلمبیا، مرکز شهری دانشگاه ایالتی پورتلند، کتابخانه شهر بیورتون، و شهرستان Multnomah کتابخانه شعبه ووداستاک. او همچنین به مدت 14 سال در دانشگاه اورگان معلم بود و الهام بخش و مربی دو نسل از معماران در مدرسه و بعداً از طریق تمرین خود بود.

برد کلوپفیل، یکی از برجسته‌ترین شاگردانش که تمرینش را انجام می‌داد، به یاد می‌آورد: «اگر تام تلاش می‌کرد، نمی‌توانست کاریزماتیک‌تر از این باشد. Allied Works Architecture، به یکی از شرکت های طراحی برجسته کشور تبدیل شده است. او به کاری که انجام می‌داد کاملاً اعتقاد و شدت داشت. هر بحثی مبنای اخلاقی و آرمان بزرگتری داشت. تا به امروز، به ندرت پیش آمده است که مردم به این شکل از معماری صحبت کنند.»

هکر متولد دیتون، اوهایو، لیسانس هنر را از دانشگاه پنسیلو،ا گرفت و در سال 1963 مدرک کارشناسی ارشد خود را در برنامه کارشناسی ارشد معماری در دانشکده فارغ التحصیل هنرهای زیبای دانشگاه دریافت کرد. در سال 1967 او برنده طلای Paul Cret شد. مدال بهترین پروژه پایان نامه تحصیلات تکمیلی و مدال طلای آلفرد برو، برای بهترین دانشجوی طراحی. استعداد او توجه لویی کان را به خود جلب کرد، او هکر را به ،وان نقشه‌کش استخدام کرد و به سرعت او را به دستیار طراحی شخصی ارتقا داد. هکر با مربی خود روی نمادهای معماری قرن بیستم مانند مجتمع کاپیتول در داکا، بنگلادش، و موزه هنر کیمبل در فورت ورث، تگزاس کار کرد.

کان در توصیه نامه ای در سال 1970 نوشت: “تام هکر دارای مواهب طبیعی هنرمند است.” «احساس شهودی او از اعتبار او را به حقیقت هدایت می کند… این موهبت کار او را سرشار از انس،ت و واکنش او به کارهای دیگران را پاسخگو و سازنده می کند، چه ساده و چه پیچیده…. کوچکترین جزئیات در او هرگز از کل جدا نیست.»

هکر که صلح‌طلب بود، در طول جنگ آمریکا در ویتنام، وضعیت مخالفت با وجدان را به دست آورد. هکر با ریچارد گارفیلد، دانشجو و همکارش در دفتر کان، برای تدریس به دانشگاه اورگان رفت. در اوا، دهه 1970 او خانه ای را برای خود و همسرش مارگارت طراحی و ساخت و اعضای خانواده و شاگردانش را به ،وان سازندگان استخدام کرد. این خانه به نوعی ضمیمه آموزشی تبدیل شد که در آن او استودیوها و دوره های آزاد خود را در زمینه “تفکر بصری” تدریس می کرد.

در سال 1986، هکر و گارفیلد دانشگاه تمام وقت را ، ،د و معماران هکر گارفیلد را در پورتلند راه اندازی ،د. مرکز ارتباطات اطلاعات زیست پزشکی در دانشگاه علوم و بهداشت اورگان به اولین کمیسیون مهم این شرکت تبدیل شد. در سال 1992 هکر از گارفیلد جدا شد و معماران توماس هکر را تأسیس کرد. متمایز از دفاتر دیگر، این شرکت تقریباً تنها بر روی ساختمان‌های مدنی، فرهنگی و آموزشی کار می‌کرد و به طور پیوسته برای انجام کارهای فراتر از اورگان، از جمله موزه هنر یلوستون، کتابخانه عمومی اسپوکین، بندر ورودی بزرگراه اقیانوس آرام، و کتابخانه عمومی Bend توسعه یافت. .

هکر تا زمان بازنشستگی خود در سال 2018 به تمرین معماری ادامه داد. او که همیشه یک هنرمند بود، پس از بازنشستگی خود را دوباره در مجسمه سازی و نقاشی سرمایه گذاری کرد. هکر به دلیل عوارض ناشی از عمل جراحی شکم در ماه سپتامبر درگذشت. از او مارگارت، پسر جیکوب، دختران سارا و آلیس و نوه های نوح، آوا، اوون، گیبسون، لئون و ماس به یادگار مانده است.

در حالی که هکر بسیاری از ساختمان‌های خوب را به اعتبار خود می‌گذارد، میراث او توسط ،، که با آنها کار می‌کرد ادامه می‌یابد و از او به نیکی یاد می‌کنند.

دیوید کلتنر، مدیر هکرها می‌گوید: «تام به اطرافیانش این حس را القا کرد که هر کاری که ما انجام می‌دهیم بخشی از چیزی بزرگتر از خودمان است. «یکی از عمیق‌ترین بیان این موضوع زم، بود که او از شرکتی که نام او را داشت، کنار رفت، در حالی که هنوز چیزهای زیادی برای دادن داشت تا دیگران فضایی داشته باشند تا آن را از آن خود کنند. نه به خاطر آنها، بلکه برای اینکه میراث کار فراتر از خودش ادامه پیدا کند.»

کوری مارتین، مدیر هکر، به یاد می‌آورد: «وقتی به تام فکر می‌کنم، به این واقعیت فکر می‌کنم که او به م،ای واقعی کلمه شالوده‌ای را پایه‌ریزی کرد که بسیاری از مشهورترین شرکت‌های منطقه ما زبان طراحی خود را بر اساس آن بنا نهاده‌اند. روشی که او فضایی پویا با ساختار ایجاد کرد، نحوه ارتباط فرم با منظره، و نحوه ادغام هنر در فرآیند و طراحی، الهام بخش بسیاری از بهترین ساختمان ها در منطقه ما بوده است. جنبه‌هایی از طرح‌های او در تمام ساختمان‌های ما تعبیه شده است، و فکر می‌کنم همه ما کیفیت کارمان را به نوعی در رابطه با ساختمان‌هایی که او خلق کرده است، ارزیابی می‌کنیم.»

دخترش و سارا هکر، مدیر هکرها، به یاد آورد: «توم راهی برای دیدن مردم داشت که به آنها الهام می‌داد تا بهترین باشند». او این کار را با گوش دادن، محبوس شدن در احساسات شما، و اتصال هدف به هر کار انجام داد. او کاری کرد که حتی پیش پا افتاده ترین فعالیت ها مهم و بخشی از چیزی بزرگتر به نظر برسد. ابزار قدرتمندی بود.»