لورن یگر، مجسمه‌ساز مستقر در کلیولند، مجموعه‌ای از ،های پ،تیکی را با استفاده از میدوسترن آمریکاینا مانند خنک‌کننده‌های کلمن و مجموعه‌های بازی Little Tikes خلق کرده است که جنبه دیگری از رابطه ما با پ،تیک را تجسم می‌دهد: روکشی از نوستالژی با لحنی بدبینانه وجود دارد. می بینید که این اشیاء ، بودند و اکنون در حال تغییر کاربری به مجموعه مجسمه سازی هستند. این سوال در مورد ضایعات، ارزش و جریان های تولید ایجاد می کند.
AN: چیدمان این آثار در غرفه چگونه خواهد بود؟ نمایشگاه چگونه خواهد بود؟
لورن لوینگ (LL): ما با دو طراح نمایشگاه کار کرده ایم که از زیبایی شناسی کارخانه با الهام از سایت های تولید صنعتی برای حمایت از جریان نمایشگاه طراحی می کنند. ما درهای روتوندا را که مدتی است به ،وان ورودی مورد استفاده قرار نگرفته اند باز می کنیم تا به سیستم گردش خونی که موازی با جریان ، های صنعتی و فردی است فکر کنیم. مردم می توانند به روش های خود حرکت کنند، اما هر هنرمند یا معمار لحظه خاص خود را برای بازدیدکنندگان دارد تا با کار درگیر شوند.
AN: چگونه این تلاش ها را با عموم مردم فراتر از شرکت کنندگان در ونیز به اشتراک خواهید گذاشت؟
TB: ما در حال کار بر روی یک پروژه کتاب هستیم که با Columbia Books on Architecture and the City انجام شده است. طرح هایی در مورد پ،تیک های ابدی. برای اولین بار از 20 نویسنده دعوت کردیم تا متن هایی را در پاسخ به مضامین نمایشگاه بنویسند. اشعار، نامه‌ها و گفت،ای صمیمانه، تفکر انتقادی وجود دارد – این یک راه قوی برای گسترش روش‌های تفکر و اطمینان از اینکه گفتگو با پنج غرفه‌دار برجسته ختم نمی‌شود. ما قصد داریم اولین نسخه از این نشریه را در زمان افتتاح دوسالانه در دسترس داشته باشیم و سپس در کنار یک کاتالوگ به طور گسترده در دسترس خواهد بود. ما همچنین این متون را به وب سایت اضافه می کنیم تا همه بتوانند آنها را بخوانند.
AN: چه نوع بازخوردی در مورد پروژه در کلیولند دریافت کرده اید؟
LL: ما بازخوردهای مثبت زیادی دریافت کرده‌ایم و همه هیجان‌زده هستند. ما با یک استاد تاریخ هنر در دانشگاه کیس وسترن رزرو و دانشجویان سطح بالای کارشناسی و کارشناسی ارشد او کار می کنیم که در حال مطالعه و انجام تحقیق در مورد شیوه های زیست محیطی در هنر و پ،تیک هستند. دانش آموزان در کنار آن به توسعه برنامه ها کمک می کنند پ،تیک های همیشگی در کلیولند برای جذب مخاطبان محلی که قادر به سفر به ونیز نیستند. پلیمرهای پ،تیک پتروشیمی بزرگترین صنعت در اینجا هستند، بنابراین ما در اینجا گفتمان انتقادی را مطرح می کنیم، حتی اگر آثار هنری وجود نداشته باشند.
این گفت،ا اکنون فراتر از کار ما در مدارس طراحی محلی و برنامه های معماری موج می زند، که تأثیر زیادی بر فرهنگ معماری شهر و ایالت دارد.
AN: هنگام کار بر روی ، و کمربند زنگ، امید و قدرت را در کجا پیدا می کنید؟
TB: مهم است که در مورد روابط تغییر یافته با پ،تیک فکر کنید، حتی روابط مثبت: برنامه هایی وجود دارد که دستگاه های پزشکی نجات دهنده زندگی هستند و کاربردهایی برای تأیید ،ت و بدن وجود دارد. کار آگویر به رابطه بین آینده های عجیب و غریب و پ،تیک می پردازد. چگونه موضوع را از دریچه ای نقد کنیم که این تجربیات و شیوه های هستی را رد یا تمس، کننده نباشد؟ ما در حال کار بر روی این چند روایت هستیم. یکی از نویسندگ، که در Sketches on Everlasting Plastics گنجانده شده است در مورد زایمان در بیمارستان و میزان پ،تیک در آن صحبت می کند. دیگری نوستالژی شکل بطری را که قبلا از شیشه ساخته می شد در نظر می گیرد.
LL: ما در اینجا نیز در مورد پایداری مشاغل صحبت می کنیم، زیرا تولیدکنندگان پ،تیک کارفرمای پیشرو در منطقه هستند. همانطور که ما به استفاده و استفاده مجدد برای جریان مواد و ، فکر می کنیم، منابعی را نیز در نظر می گیریم که تولید پ،تیک به کارگران ارائه می دهد. معایب بدی دارد، اما در عین حال افراد زیادی را به کار می‌گیرد و خانواده‌هایشان را حمایت می‌کند.
AN: چهار غرفه اخیر آمریکا توسط متصدیان غرب میانه رهبری شده است. چرا اینطور است؟ آیا توسط متصدیان قبلی برای این پروژه راهنمایی شده اید؟
سل: مربیگری فوق العاده بوده است. ما در ابتدا با آنا میلجاکی، آن لوی، میمی زایگر، ایکر گیل، پل اندرسن و پل پریسنر صحبت کردیم. هجوم پشتیب، وجود داشته است، و دریافت این پاسخ “هر آنچه که نیاز دارید، فقط پیامک ارسال کنید” ویژه است.
این منطقه مک، وسیع برای تفکر در مورد معماری و طراحی ارائه می دهد. طراحی صنعتی زیادی در حال انجام است، و ارتباط قوی با مناظر پساصنعتی وجود دارد. این ذهنیت پروازی وجود دارد، که تصور می کند مردم ما را تماشا نمی کنند، بنابراین ما می تو،م در طرز فکر خود تجربی، جسورتر و جسورتر باشیم و بتو،م تعریف کنیم که چه چیزهایی به گونه ای هستند که بخش های قابل مشاهده تر از کشور این کار را نمی کنند. به. فضایی برای آزمایش و بازجویی وجود دارد که به م،ای گرد هم آوردن هنر، معماری و طراحی است.
این چهار غرفه – از تخیل معماری در سال 2016 به ابعاد شهروندی در سال 2018 به قاب بندی آمریکایی در سال 2021 – همه با ذهنیتی قلب کار می کنند که این منطقه آمریکایی ترین منطقه ای است که آمریکا به دست می آورد. چگونه با آن درگیر شویم؟ چگونه شروع به بهره برداری از آن و گسترش تعریف آن کنیم؟
AN: خوانندگان چه چیز دیگری باید در مورد غرفه آمریکایی آینده بدانند؟
سل: ما در حال تلاش برای ایجاد توانایی برون یابی از پ،تیک انتظاراتمان برای مواد دیگر هستیم. پ،تیک انتظاراتی را برای مواد دیگر ایجاد می کند و این ایده ها می توانند در طول زمان تغییر کنند. چگونه می‌تو،م به پیدایش کلمه پ،تیک به،وان یک روش خوب بودن، یک روش منعطف و سازگار برای وجود بازگردیم؟
ما همچنین در تلاش هستیم تا بین منطقه خود و ونیز ارتباط برقرار کنیم. ما در حال ارتباط با Venice Lagoon Plastic Free هستیم، سازم، که ،های پ،تیکی را در تالاب‌های ونیزی جمع‌آوری می‌کند. ما در حال کار بر روی مشارکت هایی هستیم که شروع به مقاومت در برابر طرز فکر معمولی دوسالانه/سه ساله می کنند و در عوض روابط طول، تری ایجاد می کنند که بر روش های عملکرد و تفکر تأثیر می گذارد. به امید اینکه اینها به تغییرات نهادی و زیرساختی تبدیل شوند.
Tizziana Baldenebro مدیر اجرایی SPACES در کلیولند است.
لورن لوینگ متصدی موزه هنرهای معاصر کلیولند است.
منبع: https://www.archpaper.com/2023/05/ahead-opening-18th-venice-architecture-biennale-an-speaks-curators-american-pavilion/