زم، که وظیفه ی در بازسازی آپارتمان، به ندرت به یک معمار فرصت داده می شود تا تحولات فضایی قابل توجهی ایجاد کند. محدود به ساختار ساختمان پایه، محل سرویس‌ها و پیکربندی پلان، اغلب یک طراح در گوشه و کنار رویکردی قرار می‌گیرد که بر تج، فضا با کابینت‌های سفارشی و مصالح جدید، وسایل و اتصالات تکیه می‌کند – چیزهایی که سبک زندگی ،نان را تطبیق می‌دهد، اما انجام می‌دهد. برای یک پروژه معماری م،ادار نیست. دفتر J. AR با اتخاذ یک رویکرد تقلیل‌آمیز، از چنین محدودیت‌هایی در بازسازی یک آپارتمان در سال 1969 در رودخانه بریزبن فراتر رفته است.
جک، طراح رقص باله، و جاش، یک مدیر اجرایی، قبل از مراجعه به معمار جرد وب برای هدایت روند بازسازی، برای مدت کوتاهی در آپارتمان کنار رودخانه زندگی کرده بودند. جارد با مشاهده اینکه شیشه بیرونی در وضعیت نامن،ی قرار داشت، فرصتی را حس کرد تا نحوه اتصال آپارتمان را با نمای بیرونی تنظیم کند. بالکن موجود که آپارتمان را در ج، و شرق پیچیده می‌کرد و مشرف به رودخانه بود، با پنجره‌هایی محصور شده بود که در واقع یک نما دو لایه ایجاد می‌کرد. بالکن معمولی آپارتم، از این نوع و عصر بود، بالکن نیز به نسبتی بود که غیرقابل استفاده بود، و بنابراین، همانطور که جارد مشاهده کرد، «فرصت این بود که هر دو لایه نما را حذف کنیم و ببینیم چگونه می‌تو،م یک نما بسازیم. فضای نشیمن واقعاً انعطاف پذیر.»
نمایش گا،ی
نازک کاری جدید در دیوار پلک، اتاق نشیمن تا شده است. اثر هنری: دیوید چتفیلد.
تصویر: دیوید چتفیلد
جارد با جذب بالکن در فضای داخلی، حس وسعت را به آپارتمان بخشیده است و با قرار دادن درهای کشویی روی هم و یک نرده به لبه بیرونی، اتصال به بیرون را بهبود بخشیده است – درها و فضای نشیمن را به عقب بکشید. تبدیل به یک اتاق بیرونی می شود. پلان طبقه سلولی قبلی با حذف پارتیشن‌های غیر ساختاری که آشپزخانه، اتاق‌های نشیمن و غذاخوری را از هم جدا می،د، بازتر شده است. این رویکرد، به قول جرد، در مورد برداشتن یک چیدمان ت،یم‌بندی شده و شروع دوباره بود، «و اکنون آنچه ما داریم فقط یک بالکن بزرگ است».
هسته عملکردی آشپزخانه که به دیوار پشتی فضاهای نشیمن فشار داده شده است از لوله کشی لباسشویی اصلی وام گرفته شده است، در حالی که یک جزیره به داخل اتاق می رود تا یک نقطه کانونی برای پخت و پز و غذاخوری فراهم کند. نیمکت جزیره بتن آرمه از ستون‌های ساختاری آویزان است و زم، که صاحبان مهم، میزب، می‌کنند به ،وان یک سکوی رقص عمل می‌کند.
نمایش گا،ی
ستون‌های موجود مکان – و پشتیب، – را برای نیمکت آشپزخانه تعیین ،د.
تصویر: دیوید چتفیلد
رویکرد تقلیل‌آمیز به درمان مواد در دفتر J. AR گسترش می‌یابد. ستون‌های سازه‌ای موجود از لایه‌های پوشش خود جدا شده و برهنه باقی مانده‌اند، اسکنه اکنون بخشی از جذابیت آن‌ها را نشان می‌دهد. کابینت اتاق نشیمن که با لمینت سفید مات به پایان رسیده است، هندسه پلک، دیوار موجود را تطبیق می دهد و به جای یک ،صر مستقل، بخشی از خود سطح دیوار می شود. سپس کابینت به سطحی تبدیل می‌شود که ،نین می‌توانند نقاشی‌ها، مجسمه‌ها و سایر اشیاء را روی آن قرار دهند.
جارد به جای افزودن سقفی که به شبکه‌سازی نور و سایر خدمات کمک می‌کند، رندر ورمیکولیت موجود را تعمیر و تجلیل کرده است. این رندر که مستقیماً بر روی سطح زیرین دال کف بالا اعمال می شود، نمادی از دوران ساختمان است و تصمیم برای پوشاندن آن باعث حس خوشایند ارتفاع می شود. جزئیات هوشمندانه ای برای غلبه بر کمبود حفره سقف ایجاد شده است: به ،وان مثال، یک گلوله با پوشش ورمیکولیت در خط لعاب سیم کشی را پنهان می کند و سطحی را برای نصب چراغ ها فراهم می کند. نقطه مقابل سقف بافت سفید، کف با یک رزین اپو،ی که دارای کیفیت صاف، تیره و چرمی است، درمان می شود. مانند سقف، رزین در سراسر آپارتمان به ،وان یک سطح همگن گسترش می یابد، به جز مناطق مرطوب کاشی کاری شده. رزین یک انتخاب هوشمندانه است که نشان می‌دهد در مدیریت گیره‌ها و اجاق‌های حرارتی در سرتاسر کف موجود ماهر است و تداوم سطح نشان‌دهنده رویکرد معمار در استفاده از “مواد ساده و بی تکلف به طور انبوه برای ایجاد حس سخاوت” است. ریاضت پالت مواد در نهایت نگاه فرد را به سمت رودخانه و پارک زیر متمرکز می کند. این آپارتمان که در طبقه چهارم ساختمان قرار دارد، رابطه راحت با زمین دارد، که توسط سیستم شیشه ای جدید تقویت شده است، که در ارتفاع بیشتر امکان پذیر نبود.
نمایش گا،ی
شیشه‌های گسترده اجازه می‌دهد تا در ارتفاع کامل از پارک و منظره رودخانه و نسیم باز شود.
تصویر: دیوید چتفیلد
یک حرکت کلیدی در انتهای مقابل آپارتمان، حذف اتاق خواب سوم برای ایجاد ستون فقرات طول، بود. این ستون فقرات با نور طبیعی در دو انتها، محل زندگی و خواب را به هم متصل می کند. از نظر عملکردی، این حرکت یک سوئیت اتاق خواب اصلی خصوصی و مجزا را در خود جای می دهد. جارد تصدیق می‌کند که این امر تنها به دلیل تمایل جاش و جک به یک دیدگاه بلندمدت و نه مبتنی بر املاک و مستغلات از سرمایه‌گذاری‌شان امکان‌پذیر بود. رفاهی که با برداشتن اتاق خواب سوم، مانند بالکن ها، به دست می آید، بسیار بیشتر از چیزهایی است که از دست رفته است.
دفتر J. AR بدون هیچ استدلالی بیش از آنچه در این بازسازی بازگردانده شده است، حذف کرده است. تعهد مالک و معمار به عقب نشینی، از بین بردن موارد غیر ضروری و مقاومت در برابر جایگزینی آن با طراحی غیرمجاز، منجر به یک خانه منحصر به فرد سخاوتمندانه و زیبا شده است.
منبع: https://architectureau.com/articles/oxlade-by-j-ar-office/