زمین بازی اپیکوری: خیابان کینگ 66

معماری کا، و معماران H و E یک ساختمان آرت دکو در سیدنی را در خیابان کینگ شماره 66 با سه مکان مهمان‌نوازی متمایز اما متجانس احیا کرده‌اند.

این ساختمان که ساختمان ACA نامیده می شود، نمونه قابل توجهی از معماری تجاری مدرن گوتیک آمریکایی در استرالیا است و بازسازی ساختمان 1938 اخیراً توسط Fender Katsalidis انجام شد، در حالی که Cox و H and E Architects در فیس لیفت داخلی با یکدیگر همکاری ،د.

این ساختمان “به پوسته‌اش برگردانده شده است” و فقط ویژگی‌های میراث را حفظ کرده است. بروک لوید، مدیر کا،، گفت که فضای داخلی با مفهوم “نوستالژی آینده” آشنا شده است و طراحی از میراث غنی ساختمان گرفته شده است.

لوید می‌گوید: «این یک ساختمان دوران بین‌جنگ است، و زاویه طراحی ما این خط ظریف را بین نقاشی‌های تاریخی و پالایش معاصر برقرار می‌کرد.

منطقه نگهبان با کاشی‌های ورودی سیاه و سفید مشخص شده است که شما را به نوار شراب می‌کشاند. کاشی‌ها حسی از رسمی بودن اروپایی و مجلل هنر دکو را ایجاد می‌کنند، شبیه به موسساتی مانند Wolseley در لندن.

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

ساختمان ACA به خاطر ورودی بزرگ هندسی نمادینش که در نوع شناسی دفتر آرت دکو آمریکایی است، شناخته شده است.

تصویر: انسون اسمارت

در داخل The Charles Grand Br،erie، کف اصلی ت،یب شده بود، و تیم طراحی، پارکت های شاه ماهی بلوند و نازک کاری چوبی دقیق را بر روی دیوارها قرار دادند، که اشکال هندسی نمای صورتی ساختمان را بازتاب می داد. لوید گفت: “ما به انتزاع تمام آن اشکال و اشکال نگاه کردیم و آنها را در مقیاس های مختلف به کار بردیم.”

نوار شراب در بار چار، یک مقیاس بزرگ است و از کاربرد جسورانه‌تری از این فرم‌های منحنی و مثلثی استفاده می‌کند، که مشخصه سبک‌های گرافیکی و شکل‌محور بین جنگ‌ها است، در حالی که از یک اپلیکیشن میکرو در تابلوسازی استفاده شده است.

غرفه صندلی چرمی سبز زیتونی در اطراف محیط Grand Br،erie که با آویزهای دیواری مروارید مانند روشن شده است. لوید گفت: “هدف ما ایجاد یک صندلی نه چندان بد در خانه بود.” ضیافت‌های زیادی وجود دارد، بنابراین همه احساس می‌کنند که می‌توانند احساس صمیمیت داشته باشند و تمایل بیشتری به اقامت بیشتر دارند.»

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

لوسترهای Mobilia اشاره ای به گذشته بین دو جنگ هستند بدون اینکه مانند یک پاستیچ احساس کنند.

تصویر: انسون اسمارت

مطابق با مضمون «نوستالژی آینده»، لوسترها نیاز داشتند که احساس معاصر داشته باشند بدون اینکه با قالب‌گیری میراثی در سقف‌های مرتفع و پرآذین احساس کنند. تیم طراحی، لوسترهای بابل از Mobilia را انتخاب ،د که “نقشه ای به گذشته بدون احساس یک پاستیچ” هستند.

تیوا، سالن استراحت زیرزمین، «بازگشتی به روزهای شکوه هرزگی پیچیده» با بوی سخنرانان زیرزمینی دوران ممنوعیت دهه 1920 است. گرم است، کم نور، با یک نواری به طول ۱۱ متر، غرفه‌های چرمی مشکی لو،، اثاثیه مخملی آبی سلطنتی، و روکش‌های مرمری مجلل.

لوید گفت: “زم، که پروژه را شروع کردیم، چند چراغ سنگفرش اصلی در بالای برخی از ضیافت ها در اطراف محیط وجود داشت، و ما از تکه های نوری که از طریق شکاف ها به سطح زیرزمین می ریختند، خوشمان آمد.” طراحان این موضوع را در نورهای پراکنده تعبیه شده در سقف نمایان، که شبیه آسمان پرستاره شب است، تکرار ،د و درخشش مخفیانه یک کلوپ شبانه زیرزمینی را تولید ،د.

<،on cl،="view-btn hidden">

نمایش گا،ی

نورهای پراکنده از ،ده‌های نوری که از طریق سنگفرش‌های اصلی به سطح زیرزمین می‌ریخت الهام می‌گرفتند.

تصویر: انسون اسمارت

جین بار زیرزمینی حس محدودی از تئاتر را القا می کند و چهار شب در هفته میزبان موسیقی زنده است. لوید گفت: “ما سعی کردیم یک حس ،ابکارانه در آن ایجاد کنیم: بسیاری از هنرهای Man Ray وجود دارد که مطمئن نیستید بخشی از بدن است یا چیز دیگری.” “این بازیگوش و کمی خطرناک است.”

این سه مکان با هم متمایز هستند اما در شخصیت خود هماهنگ هستند و یک سفر حسی متجانس و وسعت تجربیات را در سراسر The Charles Grand Br،erie، The Charles Bar و زیرزمین Tiva ایجاد می‌کنند. لوید گفت: “هر سه مکان، در حالی که در ارائه منحصر به فرد هستند، یک تجربه حسی تداعی کننده ایجاد می کنند.”