از منظر معماری، کافی بودن از ما می خواهد که هر تصمیمی را که می گیریم در رابطه با زنجیره تامین و مواد مشخص شده در نظر بگیریم. این امر مست،م تصمیمات سنجیده در مورد طراحی به اندازه کافی، بدون طراحی بیش از حد یا طراحی فضایی برای کشور، انسان و غیرانسان است. کافی بودن نیاز به زیبایی در سازه ها بدون نیاز به نما یا پوشش اضافی دارد. استفاده از موادی را ترویج می کند که است،اج آنها باعث ت،یب محیط زیست نشده است (ی،ی موادی که بازیافت، استفاده مجدد یا چرخه مجدد شده اند). از ،ید زیاد، بسته بندی و هدر رفتن جلوگیری می کند. Enoughness برای طول عمر طراحی شده است – کل زندگی. این ا،یستم های متنوع زیستی را ایجاد می کند که برای نسل های آینده مولد باقی می ماند.
منبع: https://architectureau.com/articles/enoughness/
“بس» مربوط می شود حالت یا شرط داشتن و کافی بودن، رضایت در کفایت. بسیاری از فرهنگ‌های بومی «اقتصاد کفایت» را به ،وان بخش اصلی نظام اعتقادی خود دارند. یکی از آموزه هایی که از نسل های بومی منتقل شده است این است که هرگز بیش از آنچه نیاز دارید نگیرید. اجداد از اسراف پر، ،د. اگر چیزی استفاده نمی شد، به کشور برمی گشت. ربکا آدامسون، فعال بومی1 از اصطلاح «کافی» برای توصیف اقتصاد بومی و راهی برای بازگرداندن تعادل به اقتصاد استفاده می کند. کافی بخشی از جهان بینی بومی است که در آن همه به ،وان خویشاوند، از جمله خویشاوندان غیر انس،، مرتبط هستند. می‌توان آن را به کیهان‌شناسی‌های بومی مرتبط کرد که «طبیعت را مقدس و انس،ت را بخشی از طبیعت می‌دانند، نه جدا از آن یا برتر از آن».2