نه نوع مبلمان خیابانی که “تأثیر بزرگی بر مکان و خلق و خوی خود دارند”
او گفت: «از آنجایی که فضای عوام فرسوده می‌شود، با خصوصی‌سازی فزاینده فضای عمومی و کنار گذاشتن شهرها از مسئولیت‌های خود برای فضای عمومی برای تجارت و ،ده‌فروشی، به نظر می‌رسد که این قطعات اغلب منسوخ شده مبلمان خیاب، به دوستان قدیمی تبدیل شده‌اند.
جعبه تلفن
شاید این جذابیت به این م،ا باشد که طراحان نمی توانند آنها را تنها بگذارند. تلاش‌های مداوم برای طراحی مجدد نیمکت عمدتاً جنایات و «آثار هنری» خودآگاهانه را همراه با بارقه‌های امید گاه به گاه پرتاب می‌کند.
تغییر از امکانات رفاهی به نظارت و بازدارندگی
دکل 5G
قبلاً رعد و برق به صاحبان املاک واگذار شده بود و از فانوس یا شمع در پنجره های خود استفاده می ،د. تبدیل آن به مسئولیت شهرداری (اغلب توسط پلیس کنترل می شود)، بخشی از یک کمپین اخلاقی بود. تصور می‌شد که روشن ، تاریک‌ترین گوشه‌های شهری، کارگران ، را از خواستگاری، جنایتکاران را از کمین و انقلابیون بالقوه را از تجمع و توطئه باز می‌دارد. این کار را نکرد.
این یک بازگشت عجیب به دوران محاکمه جادوگران و ،افات بود. ما همانقدر در تسخیر فناوری‌هایی هستیم که نمی‌فهمیم، همان‌طور که نیو،ندی‌ها در چهارصد سال پیش کتاب مقدس را درک می،د.
در اواسط قرن بیستم، وحشی‌ها آنها را به بتن تبدیل ،د، اگرچه با زنگ زدگی میلگردها دوام کمتری داشتند. بولارد، ابتدایی ترین نوع مبلمان خیاب،، اخیراً به لطف وحشت دوباره احیا شده است. اکنون مراکز شهرها در سرتاسر جهان با مجموعه‌ای از هیولاهای درشت در ف، و بتنی پوشیده شده‌اند، اشیایی که برای جلوگیری از ترافیک، بلکه بمب‌های کامیون طراحی شده‌اند.
ع، از SCALA، فلورانساین چیزها، صندوق‌های تلفن، صندوق‌های پست، بولاردها و کیوسک‌ها، شهر را به شیوه‌ای مشابه آنچه که خود ما انجام می‌دهیم، پر می‌کنند و در میان چیزهای بزرگ جا می‌افتند.»
“اثرات می تواند رادیکال باشد”
“یادآوری شهرهایی که زم، بوده اند”
Heathcote گفت: «رادیکال ترین تحول در دنیای مبلمان خیاب، تغییر از امکانات رفاهی به نظارت و بازدارندگی بوده است.
Heathcote، منتقد معماری فایننشال تایمز به Dezeen گفت: «این لایه از اشیاء اغلب نادیده گرفته می‌شود، بین بدنه‌ها و ساختمان‌ها، در مقیاس انس، است.
صندوق‌های پست و باجه‌های تلفن مربوط به دور، که شرکت‌های آب و برق در مالکیت عمومی بودند، روکش‌های منهول‌هایی که نام شرکت‌های عمومی قدیمی را آشکار می،د، سوراخ‌های زغال سنگ که به،وان نشان‌هایی در پیاده‌رو ظاهر می‌شدند. آنها مانند یادآور شهرهایی هستند که زم، بوده‌اند.»
به نظر می رسد که قطب فولادی صاف، ساده ترین بیان مهندسی مدرن است. با این حال، این پست‌ها، پشتیبان چراغ‌های راهنمایی، دوربین‌های مدار بسته یا علائم خیابان‌ها، اغلب خود را در تقاطع‌هایی می‌بینند که در آن فجایع رخ می‌دهد.
